Z ij is oud. Héél oud. Van 1872, dus honderd eenendertig jaren heen.
Ze heeft haar vleugels uitgeslagen in hartje Rotterdam en ze is majestueus. Ze is mooi, ze is 'thuis' en
Ambtenaren, beleidsmakers en zij die 'het nodig achtten' hebben ons doen scheiden. Efficiëntie het hoogste goed, arbeidsvreugd is ondergeschikt. Volksbuurt versus industrieterrein.
Gezelligheid versus kil en koud…
Ik zal haar missen; zij was is mijn inspiratie… 😥😢😭
* Ik ben mij er van bewust dat ik blij mag zijn werk te hebben in deze roerige tijden. Maar dat wil niet zeggen dat ik straks, gezeten achter m'n buro en omringd door industrieterrein, gipsen wanden en grijze muizen, mijn ogen moet sluiten voor de herinnering aan zo ongeveer de fijnste werkplek van mijn leven, Het Huis van Bewaring aan de Noordsingel te Rotterdam.
Partir, c'est mourir un peu… 😭
