Mailcorrespondentie met Martijn, een paar weken geleden:
Het beloofde antwoord op mijn in de mail gestelde vraag zou achterwege blijven. Want niet lang daarna ontving ik, tot mijn grote ontzetting, onderstaande mail van een collega:
Martijn R., de kleine Grote Inspirator; dood door suïcide.
Driekwart van het afgelopen jaar hebben we min of meer intensief samengewerkt. Veelal d.m.v. mail- en telefoonverkeer maar soms ook op locatie. Met name dat laatste was een happening an sich.
Dat kleine, energieke manneke (prototype art-director, haar-in-staart, flashy baggy casual gekleed, een aftandse oh-zo-foute cabrio en een ogenschijnlijk zwaar geval van ADHD); desondanks (of juist dankzij) wist Martijn precies wat hij wilde.
Hij de art-director, ik de fotograaf. "Dat wil ik! En dat moet erop! Heb je dat? Oh, leuk; detail! Cool; h-e-l-e-m-a-a-l out-of-the-box!"
Out-of-the-box. Daar moest ik me op concentreren. Niet dat geijkte. En ik moet toegeven, al zeg ik 't zelf; d'r zijn wat leuke plaatjes ontstaan.
Martijn, mede-eigenaar van een tweemanszaak in reclame-uitingen (spiegeltje), werkte minstens honderd uur in de week. Lééfde voor zijn werk. Desondanks altijd vrolijk; in zijn mail, onze telefoongesprekken, op locatie. Nooit chagrijnig.
Hoe dan ook.
Ik ben er een paar weken echt 'af' geweest, na voornoemd slechte nieuws.
Oh, ik heb genoeg gestorvenen in mijn leven meegemaakt, hoor. Dichtbij, veraf, kanker, ongevallen, ómgevallen en zelfs zelfmoord (niet ik, obviously), dat laatste zelfs close-up in beeld (werken in gevangenissen, dan krijg je dat #moordsingel). Maar zélden heeft zoiets indruk gemaakt als het plotselinge verscheiden van Martijn.
Maar goed. In mijn beleving was Martijn de eerste die het begreep, die MIJ begreep. Mijn perceptie op visuele zaken. Over een half woord en goede verstaanders.
Enfin.
Ik heb Martijn van de week nog even gegoogled. Er is werkelijk NIETS over hem te vinden. Eén lullige rouwadvertentie. Géén nieuwsbericht. Géén weblogpostje. Niets op de socials. Zelfs z'n site laat nog immer opdrachten toe. Dust In The Wind...
Martijn has left the building. Via de achterdeur. Ik zal 'm missen.
