Vandaag precies een week geleden, letterlijk de laatste zomerdag van 2014, overviel mij een ongekende
Daar mijn huis zich -gelijk een Oostduits ziekenhuis in betere tijden- altijd in een spik-en-span zijnde hoedanigheid bevindt #not, restte mij niets anders dan deze eruptie van energie te botvieren op datgene wat ons dit jaar zoveel plezier heeft gebracht:
– mijn tuin –
En zo geschiedde.
Mevrouw en ik staken de spreekwoordelijke handen uit de mouwen, ditmaal gekleed, en ontdeden de tuin van haar karakteristieke overbegroeiing.
Met pijn in het hart want dit oh zo groen-geschakeerde bladerdek bracht ons deze zomer koelte als het te heet was en droogte als de regen te nat werd.
Een halve dag, drie bloedblaren en heuse spierpijn later Zagen Wij Dat Het Goed Was.
Dag tuin! Tot volgend jaar!
