Zoals altijd bijna elk jaar incidenteel volgt hier een bescheiden overzicht van de zaken die de revue alhier gepasseerd zijn, veelal en alleen met beeldwerkjes die ik zélf geproduceerd heb (want flaneren met de creatieve uitspattingen van derden is natuurlijk niet zo netjes). #ahum
Het was een rustig jaar v.w.b. mijn berichtgevingen.
Vooral vanwege het ontberen van een spannend leven, inspiratie maar incluis een chronische aandoening waar ik je niet mee zal vermoeien.
Kortom: mijn eerste creatieve uitspatting ontstond toen John en ik elkaar in bad vonden.
Niet lang daarna kocht ik een nieuwe oude auto want de vorige was òp.
De serie Klussen met Eamel vond z'n vervolg in de maand februari met de aanleg van een hypermoderne deurbel. Bizar genoeg één van de weinige klussen die wél goed lukte.
Niet lang daarna werd ik lyrisch van het verscheiden van Drs P. en trachtte dit te verwoorden in één zijner dichtwerkjes in combinatie met beeld van moi en mijn ons hondje.
In maart verveelde ik me blijkbaar nogal ernstig:
Halverwege die maand kwam ik achter de werkelijke identiteit van mijn mevrouw en het was schòkkend. 
In april ontdekte ik een nieuwe hobby. Weliswaar eenmalig maar goed; je mot toch wàt.
Ook kocht ik in die maand twee foeilelijke beeldjes e
n liet ik me vol lopen tijdens lokale, jaarlijkse imitatie van een Klein Waterlooplein.
Op vijftien april had ik Chlamydia aan m'n knop hangen.
en een week daarvoor kwam ik een Ninja Turtle tegen in het wild.
Ook moest ik destijds nogal huilen om het vroegtijdig verscheiden van mijn gekoesterde oude rijbewijs:
Hoewel een Dashcam zijn intrede deed in deze huishouding bleven Russische toestanden achterwege. Wél was het natuurlijk weer een postje waard. Ik bedoel; je hebt een weblog niet voor de katzekut.
Niet veel later ondernam ik mijn eerste selfiestickselfie. Het werd een drama.
Na de Parkdagen mocht Omke Jan ook nog even z'n zegje doen, hadden we een lente met een identiteitscrisis en gingen we ook nog de boer op.
Ook mocht ik in mei van dit jaar nog even mijn ouders verblijden met mijn aanwezigheid en bezochten we o.a. mijn broer die zoals gewoonlijk weer kort van stoffelijk was en deden we terloops nog een verrassend veelbekeken Rondje Aldeboarn.
Natuurlijk hingen we ook hier op vier mei de geanimeerde vlag uiten toen was daar alweer juni. Die maand deed de komkommer eer aan en dus gauw naar juli.
Juli was fijn. Heet, dat wel, maar fijn. 
We hingen voor het eerst onze zak aan een paal, deden terloops een BBQ en poef! Dat was het alweer voor die maand.
In augustus stelde ene Nicolien 'Supercell' Kroon (not a clue) me vreselijk teleur; alles wat we kregen maar géén 'Supercell'. En dus voelde ik me genoodzaakt die zelf te maken.
Gelukkig was daar J., een ex uit een ver verleden, 
die mij verblijdde met het goede nieuws van die maand. Niet alleen in reallife maar nu ook op de Feestboeks gingen onze wegen uiteen. Want al die negativiteit, daar had mevrouw niks mee. En gelijk hep ze want het leven is natuurlijk één grote pijp kaneel. Althans; in de wereld van een communicatiehuppeltje uut Drenth'. Next!
Oh ja! Ik bestond ook nog twaalf jaar en dat mocht gevierd worden! 
Wylst ik oer myn tún sjoch
Fiel ik in gefoel fan grutsk
It is werklik in prachtige keamer
útsein dat it bûten is.
Op maandag 17 augustus gaf Plus méér, veel méér.
Ook op 10 augustus verveelde ik me kennelijk stierlijk en liet mezelf derhalve door mezelf filmen in de lokale wasstraat. Resultaat; een filmpje van mezelf gefilmd door mezelf in de lokale wasstraat. Zo dan.
Septembermaand, Pashokpenetratiemaand! 😉 
Op de valreep van oktober liet de septembermaan zich nog even van zijn beste kant zien en na een beetje regen was 't alweer voornoemde oktober.
Dat eikels niet alleen aan een boom hangen bleek wel op de dertiende van die maand.
Op de tiende draaide onze wereld door en leerden wij dat Claudia de Breij écht niet kan zingen en Halina is best een lekker wief van dichtbij. [clickpik4big]
Op diezelfde dag lag ik nog met m'n blote reedt in de tuin #frozenchook en was het ook nog Dierendag maar dan op een andere dag. 
En toen ineens was daar het zonnetje in huis en vlogen vliegtuigen achteruit. Een Flepse Vrijdagmiddag met Moe-Moe van de overkant.
In november mocht ik een enkeling vreugde schenken door mijn jeugdsentiment met hen te delen.
November was ook een trieste maand. Oprecht kan ik hier melden dat ik een traan gelaten heb om het verscheiden van diverse medemensen.
Gelukkig kon ik mijn ei kwijt in wederom iets vreselijk nutteloos, namelijk mijn tuin.
Zes dagen geleden, we zijn inmiddels december, zag ik een halo. 'Hallo!' zei ik, maar hij zei niks terug.
Ook in december was klussen nog steeds niet mijn sterkste punt maar kak; het hangt en daar ging het om.
Oh ja. Zomer in de winter, dat kunnen wij ook. 😉
Op de 16e bouwde ik een # en 9 dagen eerder kreeg ik mijn revanche.
Het was een bijzonder jaar. Mijn mevrouw en ik wensen u allen een genoeglijk uiteinde en nòg betere tijden. 😉
