Vanaf '87 ben ik er lid van geweest: de LC. Tot ongeveer 10 jaar later.
En daarmee de gewoonte ontwikkelt om 's morgen vroeg, anderhalf uur voor ik naar m'n werk zou gaan, de krant uitgespreid en uitgebreid, van voor naar achter, van boven tot onder, door te spitten.
En ik kan mij herinneren dat 't wel ongeveer het meest gewaardeerde tijdstip van de dag geweest moet zijn.
Relaxt; krant, koffie en een aantal sigaretten en mijn dag kon praktisch niet meer stuk.
Tot dat aan die gewoonte ook 'langzaam maar zeker een einde kwam.
'k Heb 'm hier, in 't Westen, nog een tijdje geprobeerd halsstarrig aan te houden, maar nieuws wat pas twee dagen later na ontstaan op mijn deurmat ligt is geen nieuws meer. En ook het feit dat je porto moet gaan betalen voor je krant.. nee.
Maar vandaag was 't even zo ver; hij lag er weer… krant, koffie en sigaretten.*
*Ja, Merel.. die nicotinepleisters liggen me nog steeds, ongeopend, aan te gapen. Alles heeft z'n tijd nodig.. 😉
