Verbazend hoe de menselijke psyche soms in elkaar steekt.
Verbazend ook hoe krampachtig je je bijvoorbeeld kunt vasthouden aan vaste waarden in je leven. Vasthouden aan situaties, gewoonten, regelmaat, relaties, voorwerpen, hoop. Aan de herinnering.
Tegen beter weten in…
Zoals zij onlangs openhartig meedeelde medeplichtig te zijn aan de moord op haar Ficus, zo was ik m'n handen sinds vandaag niet meer onschuld.
Zo'n zeven jaar geleden kreeg ik ze, van m'n inmiddels 'eerste' ex, onder het mom van "Dan heb je ook wat groen in huis": twee vetplanten op een stokje (ik heb werkelijk geen idee hoe die dingen heten gezien mijn minimale kennis van de kamerplant in het algemeen), elk omvat door een stenen bloempot.
Wij, ex et moi, waren net officieel, na veertien jaar, 'niet meer opmekaar' en ik betrok een nieuwe woning in het Westen.
En hoewel ze in eerste instantie in gezonde staat Huize Eamel opleukten, duurde 't niet lang of de eerste bladeren ondergingen een pigment-metamorfose. Groen werd bruin. Bruin werd zwart.
En zeven jaar lang heb ik de onvermijdelijke dood in de kiem weten te smoren door de zwarte bladeren subtiel te amputeren. Beetje potgrond erbij. Op tijd water geven. Andere bloempot.
Want ik heb ze tenslotte van haar gekregen. Als aandenken. En herinneringen gooi je niet weg. Die bewaar je.
Tot ik afgelopen week ineens tot het besef kwam dat vasthouden aan vroeger eigenlijk de toekomst in de weg staat.
Krampachtig strijd voeren tegen je nieuwe werkplek wat uiteindelijk tegen je gaat werken. Je in allerlei bochten wringen om maar in de gratie te komen bij iemand maar wat uiteindelijk een averechts effect blijkt te hebben.
Of, for that matter, twee planten kunstmatig in leven houden, omwille van de herinnering..
Kortom; omzien in wrok of uit melancholische motieven dient geen enkel doel, integendeel; het werkt tégen.
Voor mijn eigen well-being dient het roer omgegooid te worden. En om ervoor te zorgen dat mijn toekomst nu ongehinderd zijn doorgang kan vinden, ben ik alvast klein begonnen; geheel onvrijwillige euthanasie toegepast en de vetplanten op stok zijn niet meer. Sorry, Odette.
(Toegegeven; de causaliteit tussen twee vetplanten 'van vroeger' en een hypothetische toekomst is voor de leek wellicht vergezocht maar geloof me; d'r zit beleid achter. Echt waar)
