"Je hebt geen honger; je hebt trék.."
Zei Mem altijd. Zo'n hekel an. Ik heb wel honger! Gewoon bekvertrekkende scheurhonger. Niks 'trek'. Niks de-kindertjes-in-de-derde-wereld-hebben-pas-echt-honger!
Stom woord ook; trék. Ik trek niks. En al helemaal niet een lege maag.
Maar goed en enfin. Dan heb je trekkende honger. Of hongerende trek (sa goed, Mem?). En word je stand te pede mistroostig bij 't zien van de inhoud van je koelkast; halve fles Yo!, bakkie roomyoghurt, zwaar-over-datum-zijnde peperkaassmurrie en katteNvoer.
Ik kan er geen brood van bakken. En voor je de laatste hap van die roomprut hebt gehad, begin je alweer trek te krijgen. Wat zich dan weer gauw evolueert in honger.
Kortom; hemeltergend drama in Huize Eamel.
Ik kan natuurlijk ff naar beneden lopen, naar de buurtsuper. Maar ik heb honger. En kan geen stap verzetten. Geloof dat ik eerst nog maar een bakkie koffie neem. Want voor zo'n immense onderneming dien je natuurlijk wel goed voorbereid te zijn.
(Hoe zou die zeep smaken?)
