Kortom; de middag hing van toevalligheden aan elkaar. Toevallig.
Uiteraard mocht ik nog maar nét naar binnen want: 'Vier uur is vier uur, meneertje!".
Puh. Of 't hen wat uitmaakt of ik daar een minuutje langer rondwieber. Maar goed; vijf voor vier. Niemand meer aanwezig behalve een verdwaalde tuinman en een halve paardenkop (dat laatste is overigens een uitdrukking. Dat je niet denkt.. ).
Maar alle gekheid op mijn stokje; ik kan 't iedereen aanraden.
Een wandeling over God's Akkers, zomaar door de week. Bij voorkeur in combi met een laaghangende zon, heiige atmosfeer, tsjilpende vogels, de 'bewoners' en jij in je eentje; dé manier om alles eens flink te relativeren… (en nabeeldjes te schieten. In stemmig zwart-wit. Want dat hoort zo.)
NB. Fotogalerij is dezelfde als deze hier. Geen idee waarom. Wellicht omdat ik die van dit bericht kwijt ben. #bummer
[click pic voor groter formaat]
