Gisterochtend.
Laverend tussen een Onbereikbare Artemis en een Onmogelijke Isolde werd ik onverwacht geconfronteerd met visuele schoonheid, gehuld in mist, badend in het zonlicht.
Hoewel de camera-mee oorspronkelijk een andere functie had kon het ineens zomaar gebeuren dat ik mezelf terugvond in de berm, net na het pontje van bij Nieuw-Beijerland, starend over de Oude Maas het Spui, een meeuw te vereeuwigen.
Of op de rand van het Vogelenzangpark, de glinsterende dauwdruppels te tellen op het groen.
Maar ook te midden van industriële schoonheid (tweemaal Pernis; elk met een ander filter. Dreiging en lieflijkheid bepaald door een Photoshop-plugin-dingetje.
Nou, dat dus.
Just another day at the office.
