Onlangs ‘n kek tuinammeubelementensetje op de kop getikt (Oké; gekregen. Maar dat klinkt minder zakelijk).
Kwalitatief hoogstaand fouthout maar desalniettemin verweerd.
Zondagmiddag jongstleden + mooi weer + een recalcitrante, plaatselijke Gamma (koopzondagen en zwartekousen gaan normaliter niet goed samen in onsch deurp) noopten fluks tot de aanschaf van een 2,5 literbus van het de fijnste tuinammeubelementen-beits (Rambo, factor 5. Uiteraard voordeelpas vergeten en dus voor de volle mep. Merde). Afijn.
Enfin.
Na een slechts halve liter gebruikt te hebben bleek maar weer dat het voor een eamel verstandig is kluszaken als deze uit te besteden.
Deja-vu was mijn deel; linkervoet nam het been en voor de tweede maal een verfbad. Nu kleur 1204. Omdat het zo’n leuke schakering vormt met wit.
U begrijpt; bovenstaande pose is geënsceneerd. Een |
Dat is ien hiel moai keunstwurk. foral die fuotten sjoch ik graach.
(vergeef me myn Frysk. Ik bin gjin oprjochte)
No, tige tank. Dat keunstwurk hat ek hiel wat tinkwurk koste. 😉
En neat mis mei jo Frysk. Geef genoch.