Ik waan me alleen, daarboven aan de trap, in het donker.
Een sigaret, koffie, vreselijke buikkrampen maar nog wel een halve dag te gaan. Al wat mij rest is de boel te laten gaan: HANGGGHHHFFF! En nog één, beter en luider dan de vorige: HGNHHGGHHHHNNFFF!
En het voelt als het plezierige equivalent van onverwachte motregen op je verhitte gezicht; HANGGGGNHG!!!
Maar dan. Ruw word ik opgeschrikt uit mijn orgastisch beleven.
"ZIE JE WEL!", roept ze veel te hard naar boven.
Ik ontwaar de buitenproportionele contouren van datgene wat waarschijnlijk een vrouwelijke collega moet zijn.
"IK WIST DAT IK WAT HOORDE!" en 't corpulente mens kijkt me met een triomfantelijke blik aan. "Wàt hoorde?!?" gaat er door me heen,"Wàt heb je dan gehoord?"
Het schaamrood staat me op mijn kaken terwijl de laatste warme dampen de rand van mijn broek verlaten. "Wàt?!" vraag ik me af.
Strompelend komt het naar boven, hijgend als een oud paard, rijp voor de slacht.
Ik meen een satanische glimlach te ontwaren maar 't kan net zo goed het happen naar lucht zijn. En terwijl ze halverwege is gaan mijn gedachten als een razende tekeer; "Weg moet ik! Weg van hier!"
Nog geen drie seconden later zit ik sidderen aan mijn bureau. De deur gesloten, het licht uit.
In de gang passeert een forse schaduw. Er valt een askegel van mijn sigaret…
