Circa kwart over vier, hedenmorgen.
't Buldert en 't bliksemt. 't Hele huis schudt op haar grondvesten. 't Getik op de ramen doet 't ergste vermoeden; Onweer met een Hoofdletter.
Ik kan de slaap niet meer vatten.
Niet zozeer vanwege die stress-schimmen op de overloop, daar ben ik inmiddels aan gewend, maar wel van dat curieuze fenomeen wat 'klaarwakker' heet. Ik stap uit bed, trek wat fatsoenlijks aan en struikel naar beneden.
Terwijl de Senseo verwoede pogingen doet om op temperatuur te komen jas ik de jaloezieën een halve meter omhoog zodat ik wellicht een plaatje kan schieten
(sluitertijd op lang, timer op drie seconden en schieten maar …)
Half zes. De koffie achter de prothese, postje gedaan. Nog steeds klaarwakker, zwaar vertiefd –excusez le mot- maar wel met een heule geslaagde foto!
Enfin. Denk dat ik er maar 'ns vroeg naar m'n werk ga … 😭
