"We gaan het kasteel voor een gedeelte renoveren, dit renoveren zal gebeuren met de stenen van het gedeelte dat niet meer te redden is." (..) Maar ook: "Ik wil van geen redding meer weten: 'Het contract voor de sloop is getekend en bovendien is er geen maatschappelijk draagvlak om het kasteel te behouden." – Burgemeester Geert Grepdon van Lede:
Afgelopen vrijdag ging (nu wél) een lang gekoesterde wens in vervulling: het digitaal vastleggen van datgene wat waarschijnlijk tot het mooiste Vlaamse Culturele Erfgoed gerekend mag worden … Kasteel Mesen in Lede, Belgie.
En hoe is 't in godesnaam mogelijk dat zo'n leugenachtige draaikontenburgemeester, tezamen met z'n laffe schepenen, besluit om alsnog dit historische juweel te laten plaatsmaken voor een, nota bene, betonnen serviceflat inclusief parkeergarage?
(Ik heb 't er al eens eerder over gehad: België is geen held als het gaat om cultureel erfgoed (excusez voor die paar Belgen die dat besef wél hebben) maar dat zal te maken met hebben met 't feit dat 't land al drie keer failliet is verklaard (of whatever)).
Oké, dat de beste man in z'n eentje niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor 't verval van Mesen -laat staan van België– is tot daar aan toe (daar heeft men in 1970 wel eventjes keurig voor gezorgd door procedurefouten in de monumentenaanvraag te maken om 't stelselmatige verval vervolgens aan de bureaucratie over te laten).
Maar hoe kan het dat de macht over een kasteel wat dus al tien (!) eeuwen bestaat en vele oorlogen en generaties heeft doorstaan, bij één rechtspersoon komt te liggen, die slechts zes jaar -een vlek in de tijd- aan die macht is, komt te liggen?!?
Je kan veel van die 'Ollanders zeggen, maar dat zou werkelijk in Nederland nooit gebeurd zijn!
Hoe dan ook. Het internet staat bol van de liefhebbers van dit pand wat ooit een kostschool/internaat is geweest, een jeneverstokerij, een suiker- en later een kali raffinaderij en een tabaksfabriek.
Eén van de mooiste en meest informatieve sites is deze die keurig laat zien hoe 't vroeger was maar maar vooral nú is. ( 1. | 2. | 3. | 4.| etc.)
(Gefilmd met een prehistorische Nokia o.i.d. en op driekwart snelheid gemonteerd, vandaar een chronische sloomheid in mijn stem en dito bewegingen 😅)
Tja. Wat kan ik er verder nog van zeggen?
De sloop vervolgt vandaag en uiteindelijk zal haar schoonheid, de schoonheid van Kasteel Mesen, slechts bewaard blijven in de herinnering van hen die het na aan het hart ligt.
Ik troost me met de gedachte dat wij waarschijnlijk de allerlaatste bezoekers zijn geweest die -bijna letterlijk- na tien eeuwen als laatste het licht hebben uitgedaan en de deur achter ons gesloten…
(LEES OOK DEEL ÉÉN)
