"J'aime deux choses,
toi et la rose.
la rose pour un jour,
et toi pour toujours…"
Een Biedermeier, al jaren hangend in mijn WC, praktisch vergaan.
Kennelijk behorende bij een moment wat ik destijds belangrijk genoeg achtte om Voor Eeuwig te bewaren. Tastbare liefde zonder De Liefde.
Maar nu, zoveel jaren later. Ik heb geen idee van wie, wanneer of waarom.
Geen kaartje, geen speciale kenmerken. Een herinnering, verworden tot slechts een bosje verdorde rozen omwikkeld door een paars fluwelen lint.
En nu, nu is het weg. Om ruimte te maken voor nieuwe, al dan niet vergankelijke liefdes en eeuwige herinneringen.
'Car toujour n'existe pas'
