Men had gvd méér kunnen doen met de combi Geesten en de –inmiddels verkochte– Moordsingel Huis van Bewaring Noordsingel. Waar ik m'n hart zò aan heb verpand.
En de inzet begon zò goed; gemaskerde boefjes in melancholieke beelden van minstens honderd jaar oud. Afgewisseld met flarden A-vleugel zoals ik 'm ken. Het verhaal zou -bij wijze van spreken- zichzelf kunnen vertellen, slechts aan de hand van geluid.
Zeg maar, het timbre van de stilte.
Maar nee; tussen begin en eind slaat men volledig de plank mis en wordt de Singel in een of ander lulverhaal weggezet als vermeend bajeshotel en iets met van die Rotterdamse viswijven huisvrouwen. En dat notabene afkomstig van een ROtv, wat zich toch wel de Ongekroonde Koning van de Kleine Visuele Diamantjes ('onware' documentaires) mag noemen (kijk hier maar eens of hier). Overwegend wonderschone televisie.
Zò jammer.
En toch, ondanks deze uitglijder.. Tòch was ik eventjes heul erg ontroerd.
Enfin. ROtv en ik presenteren u: De Man achter de muur.
De documentaire is natuurlijk veel te lang en lang niet altijd interessant, toch heb ik met veel belangstelling gekeken. Ik vind het altijd geweldig al mensen op deze manier bezig zijn me hun buurt en proberen dat in beeld en geluid te vangen. En Rotterdam heeft bij mij een bijzonder plekje in mijn hart.