Ik heb dat concept dus nooit begrepen, hè?
Van dat dopje van de Maggi dat maar niet dicht wil.
Als kind al niet.
Stond dat flesje maar te staan, op de ontbijttray -tussen de hagelslag en de pindakaas-, zo met het dopje half open. Een beetje zielig wel.
En nu, minstens dertig jaar later, snap ik 't nog steeds niet.
Eén keer heb ik het geprobeerd; het schoonmaken ervan. Met keukenpapier. Maar 't randje bleek te scherp, mijn vingers pasten er niet tussen.
En onder de kraan is ook geen doen; verdunde Maggie lijkt me niet zo lekker.
Altoos staat het flesje maar te staan. Met een uitgedroogde Maggikorst en een niet te sluiten dop. Tussen de hagelslag en de pindakaas.
Ik word er gewoon een beetje verdrietig van.
 |
 |
Zo herkenbaar!
Daar ben ik blij om. Ik begon al aan mezelf te twijfelen 😉
Ja ik word er ook wel verdrietig van, stond bij ons bij het peper en zoutstelletje zie het nog zo voor me.
*de keuken in kijkt* Oooooooh wat herkenbaar! Hier staat ie op het aanrecht, en inderdaad, dopje net niet dicht en de maggi korst duidelijk zichtbaar in beeld.
Zo moeilijk kan het toch niet zijn om daar een hersluitbaar concept voor te bedenken?
Haha. Laat ons dit leed dan maar samen delen. 😉
Maar inderdaad; minstens honderd jaar oud, die rommel, en nog steeds dezelfde dop. Sort of.
Ik vermoed dat de Illuminati er achter zit. Of Bilderberg. Maggi-Jihad.
Lees net dit berichtje over het dopje van de maggifles. Ook ik heb al jaren last van dat probleem. Is daar nu niets aan te doen. Ik zou daar erg blij van worden… 😉
Haha, herkenbaar dus. Blij dat ik niet de enige ben/was. Als't niet zo grappig was, zat ik nu met een Maggi trauma opgezadeld.
Dank voor je reactie. Altijd gewaardeerd!