Het is zaterdagavond.
We liggen een film te kijken, mevrouw en ik, totdat de bel gaat. Ik druk geïrriteerd op de pauzeknop van de remote en strompel naar de voordeur.
Het is de nieuwe buuv'.
Haartjes in een Coupe Rotterdam-Zuid, in een fancy-pancy dress gestoken en voorzien van een lekker luchie wat plezant naar binnen waaiert bij het openen van de deur.
Een behoorlijke tegenstelling tot de bouwvakker die ik de afgelopen weken infrequent tegenkwam. Nu een sight for sore eyes.
"Hi, buurman!" roept ze ietwat overdreven.
Je buurman 'buurman' noemen terwijl je z'n naam weet. Ik kan er niet aan wennen. Maar 't zal iets te maken hebben met het creëren van een 'veilige' afstand of zo…
"Hi, buuv!" doe ik mee; "Wat kan ik voor je doen?"
"Ik hoop niet dat ik stoor maar ik mijn oven is kapot. Mogen deze jongens even in die van jou?" en ze steekt haar armpjes uit. Nu pas ontwaar ik een aantal van die onafgebakken prefab-stokbroden.
"Dat is; als je een oven hebt? Ha, ha.." Ik lach even mee, mompel iets van "Ja, hoor. Geen probleem." en neem de broden aan.
Maar dan gaat het mis.
"Wat is de gelegenheid?" vraag ik; "Je ziet er opgedoft uit." en glimlach mijn meest succesvol gebleken glimlach.
Een ongemakkelijke "Ik houd mijn housewarmingfeestje." volgt. "Maar jullie mogen ook komen, hoor… " mompelt ze er in één adem achteraan.
BAM!
"Maar jullie mogen ook komen, hoor… "
Ik die haar de afgelopen weken gereedschap heeft geleend. Ik die aanbood om haar te helpen met het schuren van d'r vloertje want toch thuis. Ik die voorstelde een bakkie te doen wanneer zij 't even niet zag zitten. Ik die een zootje nieuwe dakpannen aanbood waarvan zij te weinig heeft en ik teveel. Mijn mevrouw die voor haar deur gestaan heeft met een overschot aan knisperend verse pannenkoeken die wij over hadden. Want ja; bij het klussen wil het eten er nog wel eens bij inschieten. En ik die al weken het gekrijs van boormachines, flex-en en elektrische zagen moet aanhoren. Om van het afbikgeluid van tegeltjes tot laat in de avond maar niet te spreken.
En dan te horen krijgen 'dat je òòk wel mag komen'. Ik kan daar erg slecht tegen. Uitgenodigd worden op feestje op een moment dat je nodig bent.
Plichtmatig gniffel ik er een 'Misschien wel, haha' uit maar dénk een 'Krijg de tering met je 'jullie mogen ook wel komen'. "Ik gooi ze wel even over de schutting, buuv.", leg de nadruk op 'buuv' en doe de deur dicht. 'Dag!'
Bewuste een veilige afstand creëren. Ik kan dat óók…
NB. Voor de goede orde; ik wil niet met 'r nøken (euh…),
maar heb wél graag een goede verstandhouding met m'n buren. Voor we dat weer krijgen.
Hep ze wel tetten?
Ja. Daaraan kon ik zien dat 't geen echte bouwvakker was.
Ssss… en ze droeg een legging onder een strakke rok?
Met bouwvakkers kun je harder lachen!
Maar jij en je mevrouw konden wel lekker weer verder naar de film kijken, na het eten van die stokbroodjes! Niks over de schutting.
Foar in goeie ferstânhâlding mei de buorlju moast de gekste dingen dwaan.