Zo'n negen jaar geleden deed ik dit. Op een vrije woensdagmiddag (goh, dat ik dat nog wél weet).
Ik was alleen en heb dus vermoedelijk de camera op automatisch gezet.
En tot op de dag van vandaag heb ik géén idee waarom ik op dat moment een handstand tracht te forceren. Geen drank, geen drugs, en toch op ze kop. Voor wie? Voor wat? Wat. De. Fak.
Anyway. Het bleef nog lang onrustig in Huize Eamel. Denk ik.
