Heuj! Weer een mail van onze Hofleverancier Rotterdamse Bezienswaardigheden in de bus. Daar vorige activiteiten een succes waren gebleken hoefden wij, mevrouw en ik, niet lang na te denken over deelname.
Ditmaal was de Shell aan de beurt. Normaliter een ondoordringbaar fort waar je als plebs nog niet eens je neus mag snuiten zonder toestemming maar nu zomaar een uitnodiging om in de hoedanigheid van (foto)journalist #ahum helemaal los te gaan op 't terrein van deze overmaatse benzinepomp.
Uiteindelijk bleek dat een beetje tegen te vallen want we werden naar twee vaste fotogenieke stekken gedirigeerd waar we zo weinig mogelijk schade konden aanrichten. Enfin.
Mevrouw had als fotojihadist enkele objectieven-on-steroids geregeld en zo verschenen wij bij bepakt en bezakt bij het WPC alwaar we met een clubje fotomannen-op-leeftijd en een verdwaalde kakmevrouw vertrokken in een veel te grote bus richting 'de Shell'.
Zoals gezegd, in a nut-Shell (← haha; woordspeling); het was enigszins een deceptie. Althans; vanuit een jezus-wat-ga-ik-daar-mooie-fotos-maken-perspectief. Mijn 200-400 objectief maakte niet mooiere foto's maar haalde wel Denemarken dichterbij en diafragma's instellen heb ik wel eens van gehoord maar geen idee hoe je zoiets in de praktijk brengt.
Hoe het ook zij; het was wél gezellig, de broodjes aangenaam en de melk lauw.
En ik? Ik mocht mezelf heel even Topfotograaf noemen. Nah ja… soort van.
