Aka David Bowie has passed away.
8 January 1947 – 10 January 2016
Rock In Peace, Hero. Thank you for the memories.
Ergens in de jaren tachtig, ik zal rond de zeventien jaar geweest zijn, werd ik, na van een aantal scholen getrapt te zijn wegens vermeende recalcitrantie, door mijn ouders op het vliegtuig gezet richting een Israëlische kibbutz onder het mom van; 'zorg jij eerst maar 'ns dat je je leven op orde krijgt'.
Ik zal je het verhaal besparen van het jaar daarna maar wat me tot op de dag van vandaag zal bijblijven is het moment dat ik de ontvangsthal van Ben Gurion (het vliegveld van Tel Aviv) binnenliep en op zoek ging naar mijn bagage.
Het was sowieso vreemd, zo'n opstandige maar vooral onwetende Friese jongeman op een vliegveld in Verweggistan, niet wetende wat 'm allemaal te wachten stond, maar er was nog iets… En ik begon me zeer unheimisch te voelen. Bekeken… En voordat ik het in de gaten had en tot mijn grote schrik, kwamen er ineens schreeuwkinderen op mij af.
En niet een paar, nee; hordes! Wérkelijk tien-tal-len!
Ik probeerde nog weg te hollen maar bedacht me dat ik zonder bagage weinig zou beginnen in de kibbutz en dus liet ik de meute maar over me heen komen.
En hen viel eigenlijk niets te verwijten; ik had –net als 'hij'– destijds geblondeerd haar met een grote lok opzij, mijn gezicht had dezelfde karakteristieken en ik zat -ondanks de beweegredenen van mijn aanwezigheid daar- eigenlijk bijzonder goed in m'n vel.
Ik was een spitting image van de beste man.
Voor hen WAS ik David Bowie.
Zoals gezegd was mijn Engels niveautje MAVO en -gedreven door enige paniek- restte mij niets anders dan de hysterische schreeuwkinders maar in de waan te laten en begon als een bezetene handtekeningen weg te geven. Schouders, armen, dagboeken, wangen en overhemden… àlles kreeg een Bowie-krabbel.
Tot op heden weet ik nauwelijks meer wat er toen gezegd is.
Wél weet ik dat er vandaag, op de 11de januari in Het Jaar Des Heeren 2016, tientallen dertigers en veertigers in de veronderstelling zijn dat zij destijds De Grote Bowie hebben ontmoet.
En die gedachte koester ik met warmte…
David Robert Jones. Moge Hij Rusten in Vrede.
Couldn't get it embedded from Youtube. So, when you own the rights to this song and object the fact I borrowed it; please let me know and it will be removed a.s.a.p. Thank you. Source here.
Prachtig!
En dat was 't 😉
haha dat is nou een mooi verhaal 😉 Thanks Durkje.
PS mooie nieuwe linklist
Dank en dank, Jannies. 😉
Btw; welke moet ik van jou bijhouden? De life-log? Of de weblog? Of gewoon de root jannies.nl? 😉
De root is altijd goed 😉
het bij-houden moet sowieso heel makkelijk lukken…..