Plog | Bûter, brea en wer nei boppe ta – eamel

Het was alweer veels te lang geleden dat ik Ûs Fryslân vereerd had met mijn Goddelijke Verschijning en dus was verleden week de tijd daar dat ik Deit, Mem en broer Theun-Atse weer in de armen mocht sluiten.

Hoera! Omdat tekst tegenwoordig niemand meer boeit heb ik toen besloten om hiervan beeldend verslag te doen in de vorm van –wederom– een plogje. Dat vinden de mensen leuk.

Chronologisch zal het allemaal niet helemaal kloppen, ik heb per ongeluk de foto's door elkaar gegooid, maar niemand die dat controleert.

Hoe het ook zij; het waren vermakelijke dagen en laat ons hopen dat er nog velen mogen volgen.

Tige tank, us heit en mem, it wie tige noflik. En broerke, oare kear mei dy flesse whisky wol wat grutter.

Knypkont. 😂

Een paar dagen Friesland is altijd een goeie aanleiding om weer eens te gaan douchen. Brrr.

Op dagen zoals deze ontkom je niet de routine; koffie, een peuk en daarna het onvermijdelijke gevoeg. Niets menselijks in ons vreemd, zeggen we dan in Friesland.

Ontbijten doe ik meestal 's middags. Helaas ontkwam ik er dit keer niet aan om dat 's morgens te doen. Friesland is namelijk ver weg van hier, moet U weten. En autorijden op een lege maag is als euh.. seks hebben op een lege maag. Dat moet je niet willen, seks. Zo logisch.

"Heb ik alles? Computer Deit? Check. Wat te nassen voor onderweg? Check. Winterjas? Check. Zomerjas? Check. Sjaal? Check. Korte broek? Check. Polsstok? Check. Tolstoj's Oorlog & Vrede? Check." Mooi. We kunnen.

Afscheid nemen van mevrouw. (Lag 't aan mij of was ze enthousiaster dan anders? Hm). Dag, Monie! We facetimen!

"Oalje yn ' e motor en lucht yn de bân want men kin net foarsichtich genôch wêze." zegt mem altijd. Drie atmosfeer moet voldoende zijn. Scheelt benzine.

Eindelijk onderweg!

Twee- en een half uur later. Het is elke keer weer ontroerend om te zien hoe vrijelijk mijn familie omgaat met de definitie van 'met open armen ontvangen'. #snurk

Ûs Mem had ook betere dingen te doen dan haar jongste zoon verwelkomen. #snurk

Nog zo'n pretletter. Denk dat ik maar weer naar huis ga. Ik word toch niet gemist. #snurk

"Hasto bij McDonalds iten?" "Né hear, hoesa?" | "Heb jij bij McDonals gegeten?" "Nee hoor, hoezo?"

Enfin. Natuurlijk liet ik me niet uit het veld slaan en ging, nadat ik m'n reguliere Mac genuttigd had, alvast naar Broertje's stapelhuis. 'Dag' zeggen tegen mijn échte vrienden.

De galerij. Verder niet erg boeiend maar een foto is een foto en een ongebruikte ook.

Wat zei ik je? Jut & Jul waren wél blij me te zien. Eigenlijk dieptriest als je er over nadenkt.

Broertje was inmiddels wakker en alweer thuis. Of ik whisky en een tompouce bliefde. "Maar natuurlijk." zei ik. "Je bent maar één keer jarig." zei broer. Het mag wat kosten, broederliefde.

Tóch nog de Steradent vergeten en dus vergreep ik me aan broertje's tandenborstel. Niks zeggen want anders mag ik niet meer langskomen. Wie die foto gemaakt heeft is mij een volkomen raadsel.

Volgens de Googles zijn foto's van tandenpoetsende mensen helemaal vet. En daarom hier nog eentje van de onderkant van de tandenborstel van hierboven.

Gastvrij als altijd mocht ik van broertje weer op de bank slapen. "De logeerkamer is over twee jaar klaar." zei ie. "Dan al?" zei ik. Hij kon er niet om leitsje.

En toen was het alweer ochtend. Hier doe ik net of ik slaap want da's leuk voor de chronologie van dit draadje.

Het is schrijnend om te moeten constateren dat wc-foto's onderhevig zijn aan een totale ontbering van originaliteit.

En dus stak ik mijn oog maar in een wc-rol. Verveling doet gekke dingen met de poepende mens.

Bericht van m'n deurbel; mijn huis thuis kreeg visite. Gevolg; cola op en ook naar m'n macaroni kon ik fluiten. En bedankt hè, Moe-Moe!

Enfin. Tot dan toe best gezellig en zo in gezelschap van Jut & Jul & broer,

tot ik erachter kwam dat laatstgenoemde geen écht kadootje voor me had naar aanleiding van mijn jaardag van vorige week. "Moast sels mar keapje." zei ie. Knijpkut.

Maar het leed was gauw vergeten en dus versloeg ik 'm in een scootmobielenrace bij Mem en Deit in de tuin. Ha! Loserrrr!

"Fiif ure, "zei broer; "moaie tiid foar whisky." Heb ik weer; laveloos voor de klok van zes. Da's een primeur. Zelfs voor mij.

Enfin; de dag vloog om voordat ik 't in m'n gaten had en dus besloot ik deze af te sluiten met een heilzaam bad. Bij gebrek aan badschuim ben ik in de anti-roos shampoo gaan zitten en wat denk je? Wég gordelroos!

Helemaal fri(e)s en fruitig, nog met de haartjes nat hebben we weer eens samen naar Bond's Spectre gekeken. Sommige tradities moet je in ere houden. Heb 'm nu drie- en dertig keer gezien.

Omdat de avond nog jong was en ik naar anti-roos rook besloten om mijn eerste mevrouw met een bezoekje te vereren. Heel gezellig maar buiten roken is niet mijn ding en dus kreeg het woord flitsbezoekje die avond een nieuwe betekenis.

Beloofd is beloofd en dus gingen we nog even facetimen met mijn huidige mevrouw. Om misverstanden te voorkomen wijs ik hier even aan wie van de drie 'mijn mevrouw' is.

Om elke vorm van misleiding ende achterdocht te voorkomen hier een foto van de andere kant.

De volgende morgen: wakker worden met de altijd gezellige Jan de Hoop. Dat ziet er dan zo uit.

Qualitytime mei ûs heit. Dat gebeurt veel te weinig.

Ûs mem moest nog een telefoonhoesje en dus ging de halve familie het dorp in. Hier beplast Mem zichzelf vanwege een vermeende selfie dus ook nog even op zoek naar een Tena.

Het Dorp. Okay, het is Japans en het heet Sakura maar met een beetje fantasie lijkt het nét China Town.

Weer 'thuis' in de lift naar benee werd ik ineens geconfronteerd met een precair dilemma.

Gelukkig bracht de lokale benzinepomp uitkomst; cola, M&M's en een baal sjek, meer heeft een eamel niet nodig.

Lucebert zei het al; alles van waarde duurt veels te kort en dus moest ik alweer afscheid nemen van Broer. De whisky op, de asbak vol en de laatste tompouce in de recycling; En Hij Zag Dat Het Goed Was. Oant sjen, broerke!

En zo kwam er aan alles een eind. Nog even een bakje kofje, een stikje Oranjekoeke d'r bij, vervolgens broer's reservesleutels ingeleverd en toen viel er echt geen tijd meer te rekken. Oant sjen, Deit en Mem! Ik kom gau wer, hear!