Liggen mevrouw en ondergetekende afgelopen vrijdagmiddag een beetje op apegapen op de bank -want verrot-, wordt je ineens gebeld; Moe-Moe aan de lijn.
"Zoals je weet ben ik jarig en aangezien niemand anders mee wil, vroeg ik me af of jullij zin hebt om vanavond iets te gaan eten. Ik trakteer."
Omdat ik niet de beroerdste ben en daarbij de woorden 'Ik trakteer' altijd een zalvende werking op mij hebben, kon ik niet anders dan niet-weigeren en dus bevonden we ons 's avonds geheel onverwachts, in the middle of nowhere voor de ingang van de Golden Lion te Klaaswaal (of all places).
Terwijl ik me al mijmerend afvraag waarom ik de memo gemist heb waarin stond dat NewLand (spiegeltje) plaatsgemaakt heeft voor een chinees, ik heb hier tenslotte een jaartje of twee praktisch naast gewoond, blijken de gezelschapsdames zich inmiddels comfortabel te hebben gemaakt aan één van de tientallen (lege) tafeltjes.
De Golden Lion (oops…) is er één van het 'All You Can Eat'-concept, ofwel vreten tot je erbij neer valt, voor hetzelfde geld. Dat gaat bij mij meestal altijd mis.
Ik vergrijp me in dit soort gelegenheden altijd aan zoveel voorgerechten zoals de Sushi's, de salade's, de enorme hoeveelheden Hollandse Garnalen (weet je wat die mormels in de winkel kosten??) met een klodder mayo waarbij het vet je letterlijk om het hart vliegt, met als gevolg dat ik al zat ben op het moment dat het hoofdgerecht zich aandient.
Maar goed; 't is gratis en dus ga je ff een sigaretje roken, loopt de tien kilometer op de nabijgelegen parkeerplaats et voila; weer een gaatje vrij voor die shitload aan kipsatés, bieflappen en nog iets van een ondefinieerbare dooie vis.
Oh jubel, na rangschikking van mijn organen bleek er zelfs nog ruimte voor een gehamde meloen en twee schaaltjes ijs.
De chocoladefontein heb ik maar gelaten voor wat ie is want je kan ook overdrijven.
Alle gekheid op mijn stokje; Moe-Moe & Mini Moe-Moe, heel erg bedankt, het was erg gezellig, en dit doen we gauw weer!
(Mits jij trakteert natuurlijk want het groeit mij niet op de rug. 😉 )
Om te bewijzen dat ik dit geheel niet uit m'n duim zit te zuigen, hierbij een plaatje van een bord. Met een logo. Van de Golden Lion.Om ons te oriënteren v.w.b. ons aanvalsplan, gaven we onze ogen goed de kost. En toegegeven; het zag er veelbelovend uit.Het ene zag er nog lekkerder uit dan het andere en dus intensiveerden we onze zoektocht naar Het Perfecte Voorgerecht. Yummy!De andere kant van de voorkant hierboven. Je raadt het al; ook aan deze kant was het een lust voor het oog.Dit was de vishoek. De zalm schreeuwde ons tegemoet ("Eet ons! Eet ons!") maar zalm kan niet praten en dus dat sloeg nergens op."Doe even net of je de menukaart leest." zei Moe-Moe en aldus geschiedde. Die open mond ben ik en rechts mijn mevrouw.Ik kon er geen wijs uit worden; allemaal kleine plaatjes met dito Chinese tekens. Gelukkig had ik mevrouw bereid gevonden even charmant te zijn voor de camera. Dat hielp #not Het voorgerecht; Sushi. Helaas een magere foto maar 't was op voordat ik 't in de gaten had.Dat de gevulde eieren geen Gevúlde Eieren waren mocht de pret niet rukken; de Hollandse Garnalen compenseerden alle leed.Hoewel ik erg veel 'ik' gebruik in dit stukje, draaide de avond natuurlijk om de jarige Moe-Moe en dus was het tijd voor kadootjes. En wat geef je iemand die alles al heeft? Precies; een luxe slipje en een bijpassende BH. En dat allemaal tussen de garnalen door. Wij kunnen dat.Er werd serieus gedebatteerd of Moe-Moe de boel ter plekke nog even moest passen maar op mijn advies werd besloten dat maar achterwege te laten. Je weet tenslotte niet hoe liberaal geïntegreerde Chinezen nu werkelijk zijn. Mini Moe-Moe kijkt geïnteresseerd toe want later is dichterbij dan je denkt.Zoals gezegd was ik al vol voordat ik daadwerkelijk begonnen was en dus was het tijd voor een sigaretje. Ook bij Chinezen mag je niet binnen roken en restte mij de parkeerplaats. Triviaatje; op de achtergrond het Wellant College, alwaar een docent eens onvrijwillig openbaarde dat ie in pornofilms grossierde en toen gelijk z'n biezen kon pakken. Flauw. Je mag ook niks meer.Ook de maan liet zich niet onbetuigd en dus een foto van de maan. Omdat 't kan.Bij terugkomst was het tijd voor het hoofdgerecht. De dames hadden zich inmiddels bij de Russisch sprekende kok vervoegd en rauw vlees verwerd al gauw tot een delicatesse waar je 'Da!' tegen zegt.De beste man was erg handig in het hanteren van een plamuurmes maar op mijn vraag of het vlees doorbakken kon worden zei hij: ' Что вы имеете в виду?' Ik heb 't maar gelaten voor wat het was. Voor je 't weet is je land geannexeerd.Toegegeven; z'n Nederlands was dan misschien niet z'n sterkste kant maar satés bakken kon hij wel, onze Pjotr. Die halve kilo knoflook is 'm dan ook met graagte vergeven. Спасибо!Aan alles komt een eind en dus ook aan ons bezoek aan de lokale Chinees. Maar niet voordat we ons vergrepen hadden aan de ijsbolletjes, de slagroom en nog wat ondefinieerbaars. Voorkeur van de dames; dat zie je gelijk. Want vaagrode bessen op sap en lange vingers in een dip, dat eten échte mannen niet.Ronde twee. Nog meer ijs en iets met peer en gesmolten chocola. Lekker hoor.Afscheid. Tijd voor een #leeuwfie. Dag Golden Lion! Het was gezellig en tot de volgende keer*!
