Zeg eamel, wat ben je stil. Schort er iets aan?
Ik hoor 't je zeggen. En om je gerust te stellen; nee hoor, niks aan het handje. Althans; naast de reguliere fysieke dan wel mentale breakdowns die mijn aandoening tegenwoordig én steeds vaker met zich meebrengt (lang verhaal, doen we later), gaat 't verder prima.
Sinds die Croma zijn intrede deed, begin dit jaar, is er echter wel iets veranderd in Huize Eamel, met name als we het hebben over onze vrijetijdsbesteding.
Bloggen wordt minder belangrijk -ik kom toch nergens-, de social media's liggen al enige tijd op hunnie gat alhier -het was u ongetwijfeld niet ontgaan- en klussen is nog steeds geen succes.
Derhalve hebben mijn mevrouw en ik een fijn alternatief gevonden voor het ontberende libido van beiden en we noemen het Call of Duty Mobile.
Een geinig spelletje voor zowel Apple als Android en het houdt ons inmiddels al máááánden dwangmatig bezig.
Hoewel de schrijver dezes in andere spellen altijd het onderspit moet delven van diehard game-foetussen, blijkt uw eamel in COD ineens een onmiskenbaar talent. #alzegikhetzelf #ahum
Anyway; mocht u me weer kwijt zijn..
Waarschijnlijk loop ik weer mijn mevrouw aan bonken te schieten in NukeTown of Rust. Zoek gerust om Trutjurk (da's mevrouw) en/of –(GruttePier)-– (ç'est moi, voorheen AbsoluteN008) in COD Mobile en voeg ons toe.
Lachen man.
Nou, dat was 't.
Signing off! ✊😎
