Drie jaar staat ze er nu, de vetplant, waarvan de laatste driekwart onopgemerkt. Onopvallend, zichzelf wegcijferend in het halfduister van de badkamer.
Ogenschijnlijk schijndood.
Maar niets is minder waar; onbewust negeren blijkt een goede voedingsbodem voor een eruptie van ongekende schoonheid. Twee uitersten in één pot; van rigide ruigte naar held're kelken op een slanke rank.
De natuur, zij blijft mij verbazen.
Einde bericht.
