Men had 't er al zijdelings eens over gehad, de buren. Over niet-te-plaatsen-geluiden en dat soort zaken.
Of mevrouw die, gezeten op de bank, de buurhond gezelschap hield en plots werd opgeschrikt door klopgeluiden, komend dan weer vanuit de achtertuin, dan weer van voor. Ook de lamp in de voorkamer leek een eigen leven te leiden door, uit 't niets, zichzelf aan te knippen…
Jij als trouwe lezer, jij weet zo onderhand; den eamel heeft niks met 't spirituele. Mijn motto is nog altijd 'seeing is believing'. Religie, geesten en Piet Paulusma; alles gaat aan mij voorbij wegens hardnekkig ongeloof. Tòt vanmorgen…
Enfin. De buren zijn op huwelijksreis. Uw eamel, de beroerdste niet, is gevraagd de katten van voer te voorzien en bij tijd en wijle over de drempel te schoppen naar dat wat buiten heet.
Ik ben nog maar amper binnen of het licht springt aan. Zomaar. Uit zichzelf. 😳👻
En niet, zoals de verhalen gaan, alleen maar AAN. Nee, AAN én UIT. UIT én AAN. Niet snel maar tergend langzaam. AAN. UIT. AAN. UIT. Ik ben er beduusd van. Van m'n à propos.
Tot mijn verbijstering kom ik erachter dan niet alleen de schakelaar op standje UIT staat maar kan ik me ook herinneren dat twee lampjes net voor 't vertrek van de buurtjes dienst weigerden wegens kapot.
Kennelijk nog alert genoeg besluit ik 't fenomeen vast te leggen met m'n smartphone. Want dit moét gedeeld worden.
Eenmaal van de schrik bekomen de katten de deur uit gedaan en, wonder-boven-wonder, na enig gemorrel aan 't lichtknopje, de verlichting uitgezet.
Net, voor dit schrijven, nog door de ramen gegluurd.
Guess what … 😱😱😱
– Voor de fun of it het filmpje voorzien van enkele geluidseffecten. Ook ter bescherming uwer slakkenhuis gezien 't feit dat des eamel's monotone gemurmel (tegen de kat) nu niet direct tot vochtige oksels leidt…
– Zoals te zien loop ik om de lamp heen om te bewijzen dat ik niet aan de schakelaar zit te frummelen. En ja; ik was alleen …