Ik weet 't nog als de dag van gister. Ergens in de eind jaren tachtig van de vorige eeuw.
Christelijke Mavo, Heerenveen. Meneer Iedema (een enge baardmans met zoveel haar dat je moest oriënteren op z'n Lennon-brilletje opdat je er dan zeker van kon zijn dat je niet tegen z'n achterkant zat te lullen en daarnaast structureel geschoeid met Jezussandalen)'s opdracht was simpel: maak van klei een buste ("Buste? Hahaha; tietuhhhh!") van een persoon die op dat moment prominent in het nieuws was.
Dat waren er nogal wat.
Anyway, de enige die ik me toen kon bedenken was de karakteristieke kop van ene meneer Khomeini, die destijds al trachtte de wereld z'n persoonlijke sharia op te dringen door middel van het gijzelen van een zootje ongelovige Dhimmi.
Enfin.
Dàt en 't feit dat Khomeini in het bezit was van een aantal karakteristieke trekken leek me genoeg reden deze man eens onder spreekwoordelijke handen te nemen. Dat moest niet al te moeilijk zijn…
Goed.
Khomeini klaar (tulbandje, lelijke pleuriskop, zware wenkbrauwen en een kleine-sik-want-de-klei-was-op, stigma's waren ons niet vreemd) en meneer Iedema 't nat onder de oksels.
Hij gaf, zoals hij zelf aangaf, de eerste tien in zijn carrière. Aan een uitermate trotse eamel.
En die kleimans?
Ik kwam 'm dit weekend, na zo'n negen- en twintig jaar, weer bij m'n ouders tegen. In de vensterbank.
En moest denken aan die ene keer dat ik mezelf voor 't eerst én voor 't laatst 'het beste jongetje van de klas' mocht noemen…
