Uit de categorie Waargebeurd. Het was op de dag voor kerst; 'dienstverlening' anno 2013, bij de lokale kudtbank. Een avontuur in stripverband. #ING #WEGERMEE #BOEHOE #ABN #YOLO De bewuste kudtbank in kwestie:
Oké, niet een erg nozele blik. maar wél geschoten bij de Shell, hier in Rotterdam.
Vandaar euh.. een Shellfie ©®™ 😂😂😂
Eind bericht.
Zoals een enkeling op de social media's al heeft kunnen mee krijgen, ben ik sinds kort ('weer') student. Ditmaal aan het SAE Filminstitute waar we met ze allen worden klaargestoomd voor een carrière in de (professionele) filmindustrie. Ik heb me namelijk laten vertellen dat je nooit te oud bent om te leren.
Enfin.
Waar school is, is ook huiswerk.
De opdracht, na twee maanden studie van de film-o-grafie basics; maak een filmpje van drie minuten waarin het vooral draait om de camerashots en minder om verhaallijn en dergelijke.
En zo geschiedde.
Niet gehinderd door enige kennis van acteer-, editing– dan wel cameraskills liet ik m'n fantasie de vrije loop en bedacht een horror-ish plotje van drie minuten waarin ikzelf -uiteraard- de 'hoofdrol' speel en mijn mevrouw een overtuigend cameootje doet.
Plotje; 't is avond, man bankslaapt. Op het getik van een uurwerk en een geruststellend gesnurk na, is 't stil. Tòt er iets door de brievenbus wordt geduwd … (hey!)
Disclaimer; ik was verrot, zie er derhalve niet uit, in m'n 'ouwe kloffie' en moet nog héél véél leren vanuit een filmtechnisch perspectief. Naar eigen zeggen had mevrouw echter haar Magnum opus.
Op naar assignment twee; "make a 15 minute film".
#argh
Heuj! Weer een mail van onze Hofleverancier Rotterdamse Bezienswaardigheden in de bus. Daar vorige activiteiten een succes waren gebleken hoefden wij, mevrouw en ik, niet lang na te denken over deelname.
Ditmaal was de Shell aan de beurt. Normaliter een ondoordringbaar fort waar je als plebs nog niet eens je neus mag snuiten zonder toestemming maar nu zomaar een uitnodiging om in de hoedanigheid van (foto)journalist #ahum helemaal los te gaan op 't terrein van deze overmaatse benzinepomp.
Uiteindelijk bleek dat een beetje tegen te vallen want we werden naar twee vaste fotogenieke stekken gedirigeerd waar we zo weinig mogelijk schade konden aanrichten. Enfin.
Mevrouw had als fotojihadist enkele objectieven-on-steroids geregeld en zo verschenen wij bij bepakt en bezakt bij het WPC alwaar we met een clubje fotomannen-op-leeftijd en een verdwaalde kakmevrouw vertrokken in een veel te grote bus richting 'de Shell'.
Zoals gezegd, in a nut-Shell (← haha; woordspeling); het was enigszins een deceptie. Althans; vanuit een jezus-wat-ga-ik-daar-mooie-fotos-maken-perspectief. Mijn 200-400 objectief maakte niet mooiere foto's maar haalde wel Denemarken dichterbij en diafragma's instellen heb ik wel eens van gehoord maar geen idee hoe je zoiets in de praktijk brengt.
Hoe het ook zij; het was wél gezellig, de broodjes aangenaam en de melk lauw.
En ik? Ik mocht mezelf heel even Topfotograaf noemen. Nah ja… soort van.
Zuck you, Fuckerberg
Groot was de teleurstelling toen hij zijn falen moest erkennen in het integreren van social media in zijn dagelijkse beslommeringen daar het geadverteerde* een geheel andere voorstelling liet zien van datgene wat men hem in de praktijk had voorgeschoteld. | *(spiegeltje)
