Eamel’s Jaaroverzicht 2017

 

Het was een karig jaar, dit jaar.

Althans; vanuit een blog-perspectief.

Hooguit een drie-, viertal blogjes per maand, da's zo'n beetje de opbrengst van 2017.

Er is veel gebeurd in Huize Eamel, en er staat ongetwijfeld nog veel meer op stapel, echter is niet alles tot op heden geschikt voor publicatie gebleken.

Niet voor nu maar wie weet voor in de toekomst.

Desalniettemin zijn we hier gewend van datgene wat er wél staat een handzaam overzichtje te maken -↓ zie onder de streep ↓- (hier dat van 2016), opdat één en ander zich openbaart wat u, zeer gewaardeerd lezert, wellicht over het hoofd heeft gezien. Geeft niks, dat overkomt ons allemaal wel eens.

Enfin. 

Voor wat betreft de toekomst van dit blog: wat kunt U bijvoorbeeld hier verder nog verwachten in 2018?

 

 

  • The Perquin Papers. Bijzonder aangename correspondentie inzake een al dan niet vermeende amoureuze historie tussen de nu nog Dichter des Vaderlands en moi. Meer ga ik daar nu nog niet over zeggen. #cliffhangert;
  • Als alles goed gaat, gaan we hier verhuizen, het komende jaar. Qua fysieke stenen, niet qua blogje. Verder voor u niet zo relevant maar toch. Fingers crossed;
  • Verwacht méér openheid van uw eamel. Letterlijk àlles wat u altijd al over mij wilde weten. Dus; mijn complete doopceel, van A tot Zee. Want anonimiteit, dat kan écht niet meer in 2018;
  • En, in het verlengde daarvan: is dit laatste jubileumjaar het einde van het personage eamel op de internets, as we know it? 22 augustus 2018 zullen we het weten…

Mochten er hier geen updates meer plaatsvinden wegens niks gebeurd, rest mij niets anders dan u alvast een keifijn uiteinde toe te wensen en, mocht u niet in het bezit zijn van een uiteinde, een gezond 2018!

Tenslotte, voor de geïnteresseerden, des eamel's negen meest gelik(e)te Instagram bijdragen van het afgelopen jaar en hier zunne populairste Youtubes. Zo. Nu weet U àlles. 

Read more

Dirkjan uit de Mascotte vloei (bericht)

Het moet zo'n 40 jaar geleden zijn dat ik m'n laatste voetbalplaatje gespaard heb. Of misschien was 't wel zo'n vogelplaatje, weet ik veel, ik hield niet eens van voetbal. In ieder geval deed men in die tijd ook al aan dat soort actie's; geef een verzamelplaatje bij zoveel gulden aan boodschappen, als klantenbinding.


Maar ja, zoals dat gaat; ik werd ouder, plaatjes waren niet meer interessant en ik werd geacht volwassen te zijn.

Oh, ik heb 't nog wel geprobeerd hoor, niet eens zo lang geleden, maar hoe charmant Piekema het ook bracht; ik kon het geduld er niet meer voor opbrengen.

Tel daarbij op het feit dat ik mezelf niet tussen hordes kinderen zag staan bij de ingang van de Appie ("Mag ik uw Toy Story figuurtjessssss?") en, u begrijpt, verzamelen behoorde officieel tot de verleden tijd.

Tót ik enkele maanden geleden ineens stripjes ontwaarde in de verpakking van de Mascotte vloei (ja, ja; ik rook. So? Iemand moet die noodlijdende industrie overeind houden). Om specifieker te zijn; Mark Retera's onvolprezen Dirkjan-stripjes. Leuk!

Uit de nummering ervan kon ik opmaken dat 't hier om een serie van 40 stripjes ging, en later 65. Kennelijk beviel de samenwerking.

Enfin. Als über-Dirkjan-fan kon ik het niet laten… het was toen dat ik besloot mijn verzameltalenten weer op te pakken én, omdat 't kan, dit te delen met de rest van de Dirkjan-liefhebbende medemens.

Maar, zoals dat altijd gaat met verzamelen; hoe meer objecten men heeft gespaard, hoe moeilijker het is om de resterende -in dit geval- stripjes bij elkaar te krijgen. 

Hoewel men eerst twijfelde aan mijn verstandelijke vermogens kreeg ik echter al gauw de kassamevrouw van de lokale BP-pomp mee en zelfs Piet, sigarenboer én notoir mopperkont ("De wereld is naar de klote. Verder nog iets?"), was 'enthousiast' en elke keer als ik m'n tabakswaren kom halen weet men wat ik ga vragen;

"Mag ik vier pakkies vloei? Uit verschillende rijtjes, alstublieft. Anders krijg ik dubbele.".

 

Echter; het gaat me niet snel genoeg. Ik heb geen idee hoe lang die actie nog duurt –Mascotte blijft daar vaag over– en ruilmarkten bestaan er niet voor Mascotte stripjes. En meneer Retera is al helemaal niet geïnteresseerd.

Je voelt 'm al; ik wil bij dezen een beroep op je doen.

  • Rook je shag?
  • Gebruik je Mascotte-vloei?
  • Heb je toevallig een scanner?
  • Heb je geen scanner maar wil je wel helpen?

Kortom; voldoe je aan drie van de vier vragen en wil je desondanks bij-dragen, laat het me weten via de comments hieronder of d.m.v. het contactformulier.

En wat zet ik er tegen over? In ieder geval Eeuwige Roem én een vermelding op voornoemde Dirkjan-pagina.

Zeg nou zelf; wie wil dat nou niet? Alvast bedankt! ♥

 


Read more

#snowface

 


 

#snowface

Weer zo'n rage-dingetje waar we hier thuis niet om heen kunnen. En dus sta je om half twaalf 's avonds te blauwbekken in de tuin 'omdat 't weer zo'n fijn, nietszeggend postje opsmijt'.

Gelukkig was mijn mevrouw zo sportief hierin mee te gaan want hoe anders leg je zoiets vast?

En natuurlijk onderging zij hetzelfde lot:

 


 

Read more

En toen was het winter

Let It Snow-ho-ho

 

Verder niet zo heel bijzonder, dit stukske; sneeuw hebben we tenslotte allemaal gezien, vandaag.

Maar 't feit dat het al even geleden is dat er überhaupt iets van dat witte goedje naar beneden kwam is wél een postje waard, me dunkt.

Tel daarbij op dat 't (hopelijk) één van de laatste updates is inzake mijn tuin en het zou bijna een schande zijn om er niet over te schrijven.
Anyhoe.

 

Vanmorgen voor de leut even m'n statief voor het bovenraam geplempt, Iphone erin, iMotion timelapse-appje aangeslingerd ét voila; enkele uren later een beeldend verslag van vallende sneeuw op een dijk in ons Oud-Beijerland onder begeleiding van Vivaldi's Four Seasons, Second Movement (Winter), Largo.

Je weet tog.

Enfin. Wat ik zeg; niet erg bijzonder maar 't is er tenslotte weer één voor de annalen.

 

Read more