De berichten waren nog wel zo veelbelovend; daken van huizen, dui-zen-den zeesterren en overmaatse schelpen op 't strand, spontaan opstijgende mensjes én golven van minstens drie meter (oké, die laatste bedenk ik erbij want wishful thinking). Een storm die z'n weerga niet kent. Dat was even gelee!!1!
En dus bedacht ik me de avond ervoor; waar anders dan aan het strand kun je golven zien? Want dat schreeuwt om vastgelegd te worden op des eamels beelddinges!
In eerste instantie was het plan om vroeg op weg te gaan naar Hoek van Holland maar internet vond dat geen goed idee; omgewaaide vrachtwagens, dikke files en wat dies meer zij en dus besloot ik mezelf gister naar Rockanje te begeven. Ook leuk.
"Rockanje ligt aan een baai. Daar waait 't niet." gaf mijn mevrouw me nog wijsneuserig mee maar helaas; je bent én man én Fries en da's een dubbele handicap en dus was dat een advies tegen mijn dovemansoren.
Enfin.
En zo kon het zomaar gebeuren dat ik gisterochtend een beetje beteuterd gedesillusioneerd stond te staan aan het kabbelende water van Rockanje. Aan een baai. Want geen wind. Want een baai. 😡
Oké, toegegeven; een dag later vind ik nog steeds zand in lichaamsholtes waarvan ik het bestaan niet eens wist, maar feit blijft dat de golfjes hooguit twintig centimeter waren, zeesterren in geen velden of wegen te bekennen waren, er geen mensjes voorbij kwamen vliegen maar ik wél afstand heb moeten doen van enkele van mijn tenen wegens verregaande staat van Ischemie.
Maar goed; omdat "als 't niet ken zoals 't mot, mot 't maar zoals 't ken" restte mij niets anders dan wat plaatjes te schieten van die abundante zandbak en er terloops nog even een kek filmpje van te fabriceren.
Hoera!
En dat.. dàt was de 'beruchte' storm van 18 januari in het Jaar Des Heeren 2018. En hoe was jouw dag? 😢
