Omdat vakantie (nog steeds) niet –ja zeg, ik leg 't niet wéér uit😅– tot de mogelijkheden behoort, zijn mevrouw en ik genoodzaakt onszelf op een andere, bescheidener manier te vermaken. Een soort mini-vakantie, zeg maar, van een paar uur.
Nou is zelfs de constructie 'mini-vakantie' ietwat grotesk in de navolgende context maar het gaat om het idee. Bij gebrek aan een authentieke 'All-Inclusive' leek het mevrouw bijvoorbeeld interessant om Strijensas te bezoeken, een te verwaarlozen dorp met idem natuurgebiedje, hier niet zo ver vandaan.
Ik kende 't niet, ik ken sowieso erg weinig op dit eiland behalve de Ouwe Tol en een enkele supermarkt. Strijen ("Strien") ken ik dan wel maar die heeft geen sas.
Hoe het ook zij. Het was aangenaam namiddagzomerweer, de hondenkinderen in een opperbeste stemming want wandelen zonder riem, ikzelf nog een restje energie en tenslotte een buitengewoon opgewekte Monie, die allang blij was dat we in het resterende deel van haar vakantie toch nog even die vier deprimerende gipsmuren kon verruilen voor gras, water, en een verdwaald industrieterrein.
Wat wil een mens nog meer?
Nah ja, een échte vakantie zou fijn zijn maar dat staat wellicht nog in de sterren geschreven.
Tot die tijd doen we het wel met gras, water en verdwaalde landschapsvervuiling.
"In 1996 the British rock band “Rockbitch” start to perform with an explicit sex show on stage…"
Om eerlijk te zijn; vooral vanuit een chronologisch perspectief kan ik me er bar weinig meer van herinneren.
Wat zeg ik? Vanuit élk perspectief is het één grote blur; mijn avondje Rockbitch, op die beruchte 10e april van het überhaupt al rumoerige jaar 1997.
– Met wie was ik daar?; – Was ik nog met mijn 'eerste' mevrouw (de dame met wie ik hierboven communiceer in de Whap)?; – Waarom een 'blur'? Zoiets moet toch spectaculair geweest zijn? Waarom vergeten??1?
"Nikki" of Rockbitch
Ter recapitulatie: voor wie geen idee (meer) heeft waar dit over gaat, dit is wat Rock-o-pedia erover te vertellen heeft:
"Rockbitch was een Britse progressieve rockband die bestond uit vijf vrouwen en een mannelijke gitarist. Drie van de vrouwen zijn lesbisch, twee vrouwen zijn biseksueel. Rockbitch is meer beroemd om hun podiumact, waarin leden van de band seksuele handelingen uitvoeren, dan om de muziek."
Wat ik wél weet is dat (pre-internet, pre-social-media, pre-'influencers' (kots), pre-smartphones) het destijds al een tijdje rond gonsde rond/over de (Friese) weilanden; Rockbitch komt naar Leeuwarden!!1!
Daar moest ik natuurlijk bij zijn!
De media stonden er bol van, de ene na de andere -uiteraard- gristelijke partij trachtte her en der in de lande optredens te verbieden, wat soms lukte en soms niet 😂.
Er moest zelfs een rechter aan te pas komen om die seksshow in Zalen Schaaf te laten doorgaan. Maar toen.. Toen was het kennelijk zover.
Wat weet ik nog wél méér?
– Ik was -zoals altijd- té laat. Dit keer wegens parkeerproblemen, met als gevolg een plekje helemaal achterin een piemeldonkere Zaal Schaaf;
– Qua publiek natuurlijk een overdaad aan mannelijke schreeuwhormonen, met hier en daar een verdwaald vrouwmens;
– Een podiumplassende Amanda/The Bitch, over de bijzonder urine-ontvankelijke eerste rij;
– Die ene geluksvogel, man of vrouw of beide- die, weliswaar achter de schermen, een 'doppie' mocht 'doen' met 'Lucy, the stage slut', uiteraard alleen na het vangen van 'The Golden Condom';
– Diverse penetraties op en naast het podium, en, believe it or not, er werd zelfs een soort van muziek gemaakt, hoewel niet helemaal mijn genre.
Kortom; 'just another day at the office', zeggen we dan in Friesland. Enfin, hoe kom ik hier nú op, 26 jaar later?
Welnu, niet zo heel lang gelee, tijdens het wederom opruimen van enkele oude harde schijven, stuitte ik op een tweetal gedatteerde videootjes van deze feministische Alpenzusjes, waarvan één een concertregistratie en de ander een documentaire.
Omdat Ome Youtube, op z'n braakopwekkende Disney's, zichzelf heeft opgeworpen als moralistische hoeder van de tere kinderziel, en dus een en ander als verboden vrucht beschouwd, was daar ineens Odysee.com, een -nu nog- vrijplaats van alles waar voornoemd belerende vingertje op tegen is.
Het leek me dan ook niet meer dan logisch om u deelgenoot te maken van deze rare herinnering, in het kader van 'opdat wij nooit vergeten'. Want, laten we wel zijn; de tijden van woke zijn ook niet zaligmakend. Amen…
Het was dan ook niet zo gek dat ik ons mem (moeder, RED.) mocht verassen verrassen met een bezoek, helemaal vanuit ergens daaronder Rotterdam.
Bezijdens het gegeven dat ik een vreselijk goeie jongen ben, verdient ons mem dus gewoon zo nu en dan een bloemetje en het uitzicht op een grafsteen. Daar doen wij als gezin niet moeilijk over. Gezellig! #genieten
[verder onder de foto hieronder]
En doe wie er dus alwer fjouwer jier dea, úsDeit. 'De tiid hâldt gjin skoft', sizze we dan yn Fryslân.
It wie dan ek net sa gek dat ik ús mem mocht ferasse ferrasse mei in besite, hielendal út dêr ergens ûnder Rotterdam wei.
Besidens it gegeven dat ik in freeslik goeie jonge bin, fertsjinnet ús mem dus gewoan út en troch in blomke en it útsjoch op in grêfstien.
Gesellich! #genietsje
[fierder ûnder de foto hjirûnder]
Mevrouwtje "Duurt het nog lang?" Ongeduld | Frommeske "Duorret it noch lang?" Ungeduld
Broer, werkzaam in de omgeving van Rotjeknor, vroeg zich af of ik, toevallig óók woonachtig in die omgeving, genegen was hem naar een lokaal ziekenhuis te brengen daar zijn hart onnatuurlijk tekeer ging, en dat was niet omdat -ie mij aan de lijn had.
De schrik sloeg mij euh.. óók om het hart en -uiteraard- was ik daartoe bereid want ja, familie, daar heb je maar één van.
Us Mem, gezellig de kerst doorbrengend bij haar favoriete zoon mij thuis, liet ik op verzoek van Broer nog even in het ongewisse, want paniek om niks, daar heeft niemand wat aan.
Amper met één been in de auto ging de telefoon wéér; wederom Broer, maar nu met een lichte paniek in zunne stem.
Z'n hartslag zat nu rond de 200 en de collega's vonden het niet verantwoord hem nog langer in die toestand op het schip te tolereren. Gevolg: een ambulance en mijn hulp bleek niet langer nodig.
Lang verhaal kort; Broer mocht een nachtje in het Maasstad ziekenhuis doorbrengen, alwaar men met een cocktail van rust, pillen en een handjevol mooie zusters zijn hartslag weer naar acceptabele waarden wist te reduceren.
Eind goed, al goed. Nah ja.. Sort of.
Anyways.
Us Mem keerde gerustgesteld met de gereserveerde taxi weer naar 't Hoge Noorden, en ook wij besloten ons die kant op te begeven daar het voor mij al even geleden was dat ik aldaar verbleef.
