Wederom op stap voor de baas.
Den eamel en de voorspelbaarheid (= een volle blaas, de ontbrekende Metro, hondenweer,
het verdwalen in Hoog Catherijne én een verkeerd treinkaartje. Dus.)
Het leven van een communicatie-senior gaat niet over rozen.
Ach, had ik toen geweten wat ik nu weet...
En nu, minstens zeven jaren later, ligt diezelfde ijsbaan -daar waar mijn Randstedelijke avontuur begon- er vredig maar bovenal leeg bij. Surrealistisch bijna.
Alsof er niets gebeurd is …
Okay. Niet helemaal maar 't dekt zo ongeveer wél de symbolieke lading. Dat 't uiteindelijk allemaal gaat om het verkrijgen van een officiële fotoperskaart, soit; 1 van de benefits van een communicatieve overheidsbaan. Joepie!
Note: Enigszins dubieus ↓ Lês mear ↓
