"Men verlaat een gezellig feestje niet voor sluitingstijd."
– Winston Churchill, 1874-1965
Lief web-plok 😘.
Vandaag gaan we bar-be-cue-ën, me-vrouw en ik.
Dat is heel bij-zon-der want dat doen wij nooit.
Het komt zo.
Het is na-me-lijk een beetje warm 😰.
En dus liggen wij voor Pam-pus.
Niet écht, na-tuur-lijk, want Pam-pus is bij Am-ster-dam
en daar lig-gen wij niet; wij lig-gen ge-woon thuis.
In de tuin.
Raar.
Het moet zo'n 40 jaar geleden zijn dat ik m'n laatste voetbalplaatje gespaard heb. Of misschien was 't wel zo'n vogelplaatje, weet ik veel, ik hield niet eens van voetbal. In ieder geval deed men in die tijd ook al aan dat soort actie's; geef een verzamelplaatje bij zoveel gulden aan boodschappen, als klantenbinding.
Maar ja, zoals dat gaat; ik werd ouder, plaatjes waren niet meer interessant en ik werd geacht volwassen te zijn.
Oh, ik heb 't nog wel geprobeerd hoor, niet eens zo lang geleden, maar hoe charmant Piekema het ook bracht; ik kon het geduld er niet meer voor opbrengen.
Tel daarbij op het feit dat ik mezelf niet tussen hordes kinderen zag staan bij de ingang van de Appie ("Mag ik uw Toy Story figuurtjessssss?") en, u begrijpt, verzamelen behoorde officieel tot de verleden tijd.
Tót ik enkele maanden geleden ineens stripjes ontwaarde in de verpakking van de Mascotte vloei (ja, ja; ik rook. So? Iemand moet die noodlijdende industrie overeind houden). Om specifieker te zijn; Mark Retera's onvolprezen Dirkjan-stripjes. Leuk!
Uit de nummering ervan kon ik opmaken dat 't hier om een serie van 40 stripjes ging, en later 65. Kennelijk beviel de samenwerking.
Enfin. Als über-Dirkjan-fan kon ik het niet laten… het was toen dat ik besloot mijn verzameltalenten weer op te pakken én, omdat 't kan, dit te delen met de rest van de Dirkjan-liefhebbende medemens.
Maar, zoals dat altijd gaat met verzamelen; hoe meer objecten men heeft gespaard, hoe moeilijker het is om de resterende -in dit geval- stripjes bij elkaar te krijgen.
Hoewel men eerst twijfelde aan mijn verstandelijke vermogens kreeg ik echter al gauw de kassamevrouw van de lokale BP-pomp mee en zelfs Piet, sigarenboer én notoir mopperkont ("De wereld is naar de klote. Verder nog iets?"), was 'enthousiast' en elke keer als ik m'n tabakswaren kom halen weet men wat ik ga vragen;
"Mag ik vier pakkies vloei? Uit verschillende rijtjes, alstublieft. Anders krijg ik dubbele.".
Echter; het gaat me niet snel genoeg. Ik heb geen idee hoe lang die actie nog duurt –Mascotte blijft daar vaag over– en ruilmarkten bestaan er niet voor Mascotte stripjes. En meneer Retera is al helemaal niet geïnteresseerd.
Je voelt 'm al; ik wil bij dezen een beroep op je doen.
Kortom; voldoe je aan drie van de vier vragen en wil je desondanks bij-dragen, laat het me weten via de comments hieronder of d.m.v. het contactformulier.
En wat zet ik er tegen over? In ieder geval Eeuwige Roem én een vermelding op voornoemde Dirkjan-pagina.
Zeg nou zelf; wie wil dat nou niet? Alvast bedankt! ♥
Bestond internet's minstgelezen dit webplok twee jaar geleden nog gewoon twaalf jaar, het jaar daarop was -ie ineens dertien.
Vandaag echter werd het veertien jaar en voor je 't weet zit er een patroon in.
Nu zou ik natuurlijk –net zoals in vorige jaren– iets ludieks kunnen doen onder het mom van 'kijk 'ns wat ik allemaal ge-webplokt heb!' maar dat wordt zo onderhand ook een beetje een uitgekauwd concept.
En daarnaast; als je dat allemaal had willen zien, had je het toen wel gelezen, niet dan? Nou dan.
Anyhoe. En toen kreeg ik een epifanie.
Alle gekheid op mijn stokje; we staan er niet vaak bij stil, wij webplokkers, maar zo'n online poëziealbum als deze staat of valt natuurlijk met z'n lezertjes.
Want wat is een blog als je niemand hebt om al dat moois mee te delen? Dan zou ik net zo goed een papieren dagboek kunnen bijhouden en onder mijn kussen stoppen, nietwaar?
Bijna 2.000.000 views can't be wrong, zeggen we dan in Friesland.
Toeval of niet maar onlangs kwam ik onderstaand filmpje tegen en ik kan niet anders zeggen dan dat de maker ervan (geen idee wie 't is, deze meneer. Ik vermoed zo'n vlogger) precies datgene verwoordt wat ik eigenlijk had willen zeggen: Jullie Zijn de Beste! Op naar het vijftiende jaar!
