"I started my journey almost ten years ago. Not as a 3D artist, but as a digital painter. Photoshop was the only software that I actually knew how to work with. Then I found interest in learning more and more software and finally realized that I’m kinda better at being a 3D artist than a painter and now I believe it was a good decision." – BoredPanda
Niet zo heel lang voordat ik definitief afscheid nam van de social media's kwam ik hém daar nog tegen: Hadi Karimi; een briljant kunstenaar uit dat altijd weer pittoreske Iran.
Wát hem zo briljant maakt is het simpele feit dat hij met een bijna chirurgische precisie levensechte 3D portretten (of, zoals hij ze zelf noemt, 3D Sculptures) maakt van al dan niet bekende medemensen, levend dan wel niet.
Verder valt er niet zoveel over de beste man te vertellen (lees; ik had geen zin om te zoeken). Er is niet zoveel 'background' online te achterhalen, behalve dan dat -ie daar overal aanwezig is, echter heul summier.
Anyway; misschien behoeft de persoon alsook zijn kunst geen uitleg.
'Mooi' is tenslotte 'mooi', en schoonheid spreekt voor zich, hoewel natuurlijk subjectief.
"In 1996 the British rock band “Rockbitch” start to perform with an explicit sex show on stage…"
Om eerlijk te zijn; vooral vanuit een chronologisch perspectief kan ik me er bar weinig meer van herinneren.
Wat zeg ik? Vanuit élk perspectief is het één grote blur; mijn avondje Rockbitch, op die beruchte 10e april van het überhaupt al rumoerige jaar 1997.
– Met wie was ik daar?; – Was ik nog met mijn 'eerste' mevrouw (de dame met wie ik hierboven communiceer in de Whap)?; – Waarom een 'blur'? Zoiets moet toch spectaculair geweest zijn? Waarom vergeten??1?
Ter recapitulatie: voor wie geen idee (meer) heeft waar dit over gaat, dit is wat Rock-o-pedia erover te vertellen heeft:
"Rockbitch was een Britse progressieve rockband die bestond uit vijf vrouwen en een mannelijke gitarist. Drie van de vrouwen zijn lesbisch, twee vrouwen zijn biseksueel. Rockbitch is meer beroemd om hun podiumact, waarin leden van de band seksuele handelingen uitvoeren, dan om de muziek."
Wat ik wél weet is dat (pre-internet, pre-social-media, pre-'influencers' (kots), pre-smartphones) het destijds al een tijdje rond gonsde rond/over de (Friese) weilanden; Rockbitch komt naar Leeuwarden!!1!
Daar moest ik natuurlijk bij zijn!
De media stonden er bol van, de ene na de andere -uiteraard- gristelijke partij trachtte her en der in de lande optredens te verbieden, wat soms lukte en soms niet 😂.
Er moest zelfs een rechter aan te pas komen om die seksshow in Zalen Schaaf te laten doorgaan. Maar toen.. Toen was het kennelijk zover.
Wat weet ik nog wél méér?
– Ik was -zoals altijd- té laat. Dit keer wegens parkeerproblemen, met als gevolg een plekje helemaal achterin een piemeldonkere Zaal Schaaf;
– Qua publiek natuurlijk een overdaad aan mannelijke schreeuwhormonen, met hier en daar een verdwaald vrouwmens;
– Een podiumplassende Amanda/The Bitch, over de bijzonder urine-ontvankelijke eerste rij;
– Die ene geluksvogel, man of vrouw of beide- die, weliswaar achter de schermen, een 'doppie' mocht 'doen' met 'Lucy, the stage slut', uiteraard alleen na het vangen van 'The Golden Condom';
– Diverse penetraties op en naast het podium, en, believe it or not, er werd zelfs een soort van muziek gemaakt, hoewel niet helemaal mijn genre.
Kortom; 'just another day at the office', zeggen we dan in Friesland. Enfin, hoe kom ik hier nú op, 26 jaar later?
Welnu, niet zo heel lang gelee, tijdens het wederom opruimen van enkele oude harde schijven, stuitte ik op een tweetal gedatteerde videootjes van deze feministische Alpenzusjes, waarvan één een concertregistratie en de ander een documentaire.
Omdat Ome Youtube, op z'n braakopwekkende Disney's, zichzelf heeft opgeworpen als moralistische hoeder van de tere kinderziel, en dus een en ander als verboden vrucht beschouwd, was daar ineens Odysee.com, een -nu nog- vrijplaats van alles waar voornoemd belerende vingertje op tegen is.
Het leek me dan ook niet meer dan logisch om u deelgenoot te maken van deze rare herinnering, in het kader van 'opdat wij nooit vergeten'. Want, laten we wel zijn; de tijden van woke zijn ook niet zaligmakend. Amen…
Voor een enkeling onder u is het kennelijk elk jaar weer een feestje; de Top2000, een lijst met evenzovele plaatjes uit een al-dan-niet ver verleden, 'zorgvuldig' gemanipuleerd samengesteld op basis van keuzes door het gepeupel, traditiegetrouw volledig gehypet aan het einde van het jaar.
Echter word ik niet warm of koud van die ouwe meuk, uitzonderingen daargelaten.
Niet alleen omdat ik nooit langer dan een intro naar zo'n plaatje kan luisteren, voornamelijk wegens chronische verveling 😴, maar vooral omdat volkomen overgewaardeerde ergo nutteloze discjockeys over het algemeen de neiging hebben juist die intro vol te blaffen met haantjespraat, flauwe humor en een overdreven geldingsdrang ("Hoor mij eens gevat zijn! Ha, ha!". Bám!, weg intro. Lul).
Het zal je dan ook niet verbazen dat mijn hart meer ligt bij de overwegend reclame- en discjockey-vrije muziekzendertjes zoals bijvoorbeeld de Soundcloud's, de FutureRecords' (hi, Alex! 😁), de Delicieuse Musique's, de HearTHIS', de Bandcamp's en de Mixcloud's van deze wereld, alwaar ik helemaal ZELF kan/mag bepalen wat ik op dat moment wil luisteren, afhankelijk van in wat voor gemoedstoestand ik me op dat moment bevind/wil verkeren,*
*rare zin, I know🤔
Kortom; wat wil een eamel mens nog meer?
Anyway. Naast de wél vermakelijke rand verschijnselen van voornoemd fenomeen, ik noem een Top2000 á Go Go, een Top2000 Café en -uiteraard- de Top2000 Quiz (btw; Leo'Top2000 Untold Stories' Blokhuis en ik willen Matthijs terug!!1!), is er nóg iets waar m'n hart, als notoir remixliefhebber, óók sneller van gaat kloppen: de tradionele openingsmash-up van meestermixer Bart Arens.
Ooit hiermee begonnen als bescheiden aperitief in bovenstaand café, tegenwoordig echter voor velen een fenomeen om naar uit te kijken (waaronder, uiteraard, ondergetekende).
In het kort bestaat zo'n mash-up dan uit een verzameling van ca. 25 uiteenlopende muziekjes, die ogenschijnlijk niks met elkaar te maken hebben behalve dan een plek in de lijst van hierboven/-naast, bijzonder ingenieus in elkaar geflansttot een soms waarachtig nieuw muziekstuk , vooral in combinatie met de spectaculaire beelden, waardoor het spreekwoordelijke kippenvel zich als vanzelf manifesteert.
Hoewel een en ander natuurlijk makkelijk door jezelf online (lees: Youtube) te achterhalen is, mocht 't je interesse gewekt hebben, heb ik er toch gemeend goed aan te doen voornoemde mixjes hieronder in beeld alsook embeddedaudioplayer samen te brengen, gewoon omdat 't kan.
Als bonus dááronder een downloadbare MP3-320kbps-rip variant, opdat je er wellicht een ringtone van kan maken (of whatever).
ellicht kunt u zich niet aan de indruk onttrekken dat, gezien recente berichtgeving alhier, uw eamel.net zich ietwat als een familieberichten-site begint te openbaren.
Hoewel ik zijn heengaan ten zeerste betreur, doodgaan gun je niemand behalve als diegene toevallig Vladski Putin heet, voel ik net iets minder affiniteit met de beste man als met Pieten Jan. Desalniettemin; #rockinpeace, Henny. ♥
Dat gezegd hebbende wil ik het met u hebben over een écht impediment, hoewel ongetwijfeld een futiliteit binnen de huidige wereldproblematiek maar dan toch, en dat is het ogenschijnlijk onpraktische eten van hamburgers en frietjes in de auto. Om maar niet van die waar-laat-ik-die-k*t-milkshake te spreken.
Ik weet niet hoe dat bij u gaat maar altijd als ik mijn bestelling tracht te verorberen op zo'n deprimerende McDonalds-parkeerplaats, flikkert er altijd wel sla, frietjes en soms saus tussen de voorstoelen en de middenconsole.
Nu had ik daar al een soort van oplossing voor bedacht, zie TafeltjeDurkje, maar daar heb je niks aan als er een bijrijder op die stoel zit.
Enfin. Het was alsof Amazon's algoritme mijn gebeden verhoorde, want niet lang daarna werd ik op de internets getrackt geconfronteerd met een tafeltje (Jeff-ik mag Jeff zeggen- noemt 't een 'Autofietsenrek voor het eten van bekerhouders 🤔 [spiegeltje]) wat men speciaal voor dit soort gelegenheden aan het stuur kan hangen en op die manier verschoond blijft van verschimmelde mondvoorraad onder uw stoel.
Ofschoon enigszins aan de prijs, leek het mij niet meer dan billijk Jeff Bezos' aanbod te aanvaarden en tot aanschaf over te gaan van zulks een decadent eetgereedschap.
Nou, mensen, ik kan u verzekeren dat spijt niet het eerste is wat bij me opkomt wanneer mijn nieuw aangeschafte tafeltje ter sprake komt; WAT EEN UITVINDING!1!!
Het lijkt misschien wat onnozel, een slabbetje ontbreekt nog, en passen doet het ook niet echt als ik mijn buik niet terugtrek tot normale proporties, maar desalniettemin dan toch; HALLELUJAH!!1
Het is dat ik me maar twee/drie keer per jaar verlustig aan het soort geperverteerde zaken als een bezoek aan de McDonalds, maar de verleiding is groot om nu wekelijks mezelf van een BigMac met frietjes te voorzien, al was het alleen maar om mijn nieuw verworven tafeltje in praktijk te zien functioneren.
Goed. Dat was het wel zo'n beetje. Terug naar de oorlog in de Oekraïne en wie-is-de-volgende-BN'er-die-z'n-handjes-niet-thuis-kon-houden.