Zo. Lang genoeg binnen gezeten.
Om te voorkomen dat ik integreer met m'n meubilair, wordt 't tijd voor een feestje. Men neme: 5 guys-on-a-roll, een rustieke locatie, een etentje voor- en een … * achteraf.
Mocht je den Eamel es in real life tegen willen komen (en wie zou dat niet willen?); fetch me here, vanavond: Oude Haven, Rotterdam (PlanC, Sorbonne, whatever).
Partytime!
Ed.
Edje Aldus. Bijna niet uit te spreken zonder een zweem van aandoenlijkheid.
Ed is weerman. Bij TV Rijnmond. En zo'n beetje hét fenomeen wat mij als eerste onder ogen kwam toen ik de lokale televisie mocht aanschouwen hier, in het Rotterdamsche, zo'n vijf/zes jaar geleden.
Edje brengt 't weer (of 't nu het zwaarste teringweer of een hittegolf betreft) altijd met een flair waar je gewoonweg vrolijk van moet worden.
Terwijl op dit moment de regen met bakken uit de lucht valt staat Edje gewoon gehuld in een knickerbocker, bierbuikje en z'n onvermijdelijke streepjesshirt z'n zwaar Rotterdamse praatje pot te doen. De "Ik doet" en de "Ik gaat" royaal in de mond nemend.
En hoewel ik 't vermoeden heb dat Ed 't zelden bij 't rechte eind heeft (maar dat kan ook aan mijn kennis van 't weer liggen) is het feest om hem te zien voorspellen.
Oké, 't is geen Piet Paulusma, maar 't is zeer zeker de moeite waard om te aanschouwen. Al was 't alleen maar om er achter te komen wat voor weer het de afgelopen dagen is geweest… 😂😂😂
Mieke Telkamp
? Nee, jakkie, zeg!
Stairway to Heaven van Led Zeppelin dan? Gaap.
Frans Bauer? Argh!
Oké.
Als ik dan tòch zou moeten kiezen, dan zou ik kiezen voor -hoewel een creep– hem. Lekker janknummer voor het geval er mensen behoefte hebben een traantje weg te pinken bij het verscheiden van ondergetekende.
Luguber? Nee joh! Iedereen doet 't tegenwoordig; stel een ceedeetje samen, plemp dat verzegeld bij je notaris of advocaat et voilá: Alle 13 Goed.
Kortom; ik loopt weer eens achter de feiten aan. Of juist voorop?
Paul de Leeuw neemt 'r regelmatig in het ootje. Haar naam wordt te pas en te onpas 'gebruikt' en staat synoniem aan Hollandse lulligheid: Tante Annie.
Ook ik heb een Tante Annie. Maar mijn Tante Annie is niet lullig. Mijn Tante Annie is 't liefste mens wat je je maar kan indenken.
Samen met Oom Jan woont ze al minimaal 45 jaar in hetzelfde arbeiderswoninkje in hetzelfde dorp op hetzelfde platteland.
Tante Annie heeft altijd koffie klaar staan. Met een grote koek d'r bij (Ketellapper, natuurlijk).
Zelfs als je je verwesterde gezicht daar alweer een tiental jaren niet hebt laten zien.
Wars van de moderne tijd. Geen rijbewijs. Geen auto. Maar wel een motorisch aangestuurd fietsje; da's het vervoer waarmee zij dorp en land afgaan. Internet? Wasda? Weblog? Euh. "Leuk, juh." Computers? "Moai waar, net?" "Soene we rein krije, tinkste?"
En als Omke Jan één keer 'los' is vanwege zijn innige verhouding met een Hollandsch jenevertje is er geen houden meer aan; vertrouwde gezelligheid.
Mijn Tante Annie, een Wereldmens.
Ik heb 't (weer) overleefd. En hoe! Hemelvaart zoals een Hemelvaart hoort te zijn.
Ondanks het feit dat ondergetekende voor alternatief én achterdochtig is uitgemaakt rest mij desondanks slechts één conclusie te euh… concluderen: prettig weer, uitermate charmant gezelschap en geen bláár te bekennen.
Hoewel ik veronderstel morgen m'n nest niet uit te kunnen wegens vermeende spierpijn (maar één keer gevallen en nog nep ook (jawel Jans, die was nep 😂), kan ik gerust stellen dat dit ábsoluut voor herhaling vatbaar is!
Einde bericht. 👊😎
