Ach, had ik toen geweten wat ik nu weet...
En nu, minstens zeven jaren later, ligt diezelfde ijsbaan -daar waar mijn Randstedelijke avontuur begon- er vredig maar bovenal leeg bij. Surrealistisch bijna.
Alsof er niets gebeurd is …
Gewoon.
Omdat ik daar moest zijn.
Met m'n camera.
Toevállig.
Anton Pieck 2009.
In munne tuin.
Einde bericht.
Verleden week, een dag of wat voor De Grote Trekking, een staatslot gekocht bij de lokale sigarenboer onder het mom van "baat het niet, schaadt het 14-euro-nog-wat".
Het (hoogstwaarschijnlijk) winnende getal ligt nu echter z'n eigen
