Mes pensées vont aux victimes et les survivants des attaques terroristes horribles nuit dernière à Paris. Que toute la force avec eux .
Nous ne cédera pas au terrorisme!
My thoughts go out to the victims ànd survivors of the horrible terrorist attacks last night in Paris. May whatever force be with you.
We won't bow for terrorism!
"Zeg, Eamel; alwéér een stukske over je tuin?? Maak jij nooit wat mee of zo?"
"Nee."
Zo. Nu we dat uit de wereld hebben even het volgende: een stukske over mijn tuin. Hoera!
Melancholiek werd ik ervan, het dwarrelende blaadje, aldaar spartelend aan dat iele spinnendraadje. Weemoedig ook.
Ik moest denken aan de strijd die het gestreden moet hebben om maar niet van de moederstam gescheiden te worden. Een strijd die zij verloor. Als door een god gesponnen was daar het spinnendraad, wat als een metaforische navelstreng haar leven even mocht verlengen.
'Even' want niet veel later lag zij op de grond, anoniem, tussen haar gekleurde soortgenoten, op het slagveld van de herfst.
Haar strijd gestreden.
Het was nét daarvoor dat ik besloot haar gespartel op beeld vast te leggen.
Want ik moest denken aan de klassieker 'Les Feuilles Mortes' (=dode bladeren, vrij vertaald; 'Autumn Leaves'), en aan dat belegen 'My Way' van Paul Anka Frank Sinatra.
Ik bedacht een symbiose van voornoemde pennenvruchten met het gesproken woord, gelijkend een William Shatner die al parodiërend los gaat op Queen's rockklassieker Bohemian Rhapsody in die rare Arke TUI reclame.
Het is resultaat is een -voor u- wellicht saai filmpje waarin de ritmiek van 's mans vocalen ("My Way") een opvallend kloppend metrum vormen met de saxuele klanken van het vallend blad ("Autumn Leaves"). Bij dezen presenteer ik U dan ook, zonder enige gepaste trots; I Did It Autumn Leaves Spoken Mash-up Thingy.
(Het stille filmpje van bòven dit stukske heeft ook een muzikale evenknie. Voor deze verwijs ik u naar hier)
Het hiernavolgende is voor jou waarschijnlijk net zo boeiend als drie-keer-niks dus voel je niet bezwaard om, wanneer je de eerste rispingen van verveling voelt opboeren, jezelf ergens anders te begeven. Het is er tenslotte één voor mijn annalen.
Goed, nu jij en ik nog over zijn even het volgende.
Dit beeldverslag betreft een impressie door ondergetekende -tijdens dat Kleine Waterloopleingebeuren in ons deurp- in het gezelschap van enkele dames waaronder mijn mevrouw, mijn ex-mevrouw, ene Ruud (geen ex van me en geen mevrouw) en een dweilband-zonder-website, bij Pan Caffé.
Behalve het feit dat dat Waterloofeestje wat ons betreft gewoon weer rommelmarkt mag heten en vooral weer op Koningsdag moet mag plaatsvinden (en niet twee weken daarvòòr. Onzin), was 't best wel een dragelijke gezellige middag.
Wat mij betreft vijf ∗∗∗∗∗, dames. Doen we weer 'ns, okay? 😂
Nou, dat was 't.
Leuk, hè?
Nou!
Dag hoor.
"… it is allegearre optekene
yn it boek oer myn libben
mar myn libbensboek bliuwt ticht
it is dochs foar nimmen te lêzen
en ik ha it al út, oant no ta."
