Kasteel Mesen 1 (portrait)

♥ Mei It Famke Op Stap ♥

Afgelopen vrijdag ging (nu wél) een lang gekoesterde wens in vervulling: het digitaal vastleggen van datgene wat waarschijnlijk tot het mooiste Vlaamse Culturele Erfgoed gerekend mag worden … Kasteel Mesen in Lede, Belgie.


 

Omdat her en der op de internets veelvuldig gesproken wordt van bewaking, valse waakhonden en andere ambtenaren besloten we 't over een andere boeg te gooien: die van de bluf.

Elk getooid met een officiële bouwhelm (Oke; HSL stond erop maar weet zo'n Belg veel), zo'n reflecterend vest en een wapperende -Nederlandse- perskaart togen we richting Lede.

Daar aangekomen bleek waar we al bang voor waren; rondleidingen behoorden tot het verleden en aan de hoeveelheid bouwketen te zien was men al begonnen met de sloop van deze Grande Dame.

Mijn mevrouw Moos, slank van zichzelf, zag kans zich door een hek heen te wurmen wat mij, gezien mijn postuur, helaas niet ging lukken. Gelukkig had ik hierop geanticipeerd door in de gauwigheid m'n keukentrap m'n auto in te slingeren.

Goed.

Trap tegen de muur (als in 'ladder'), cameratas en vervolgens mezelf eroverheen gejetst en daar gingen we.

Kennelijk werken Belgische sloopmensen niet op vrijdagmiddag want het was doodstil in het voormalige park.

Naarmate we de ingang van 't kasteel dichter naderden overviel ons een gevoel van opwinding.

Opwinding zoals je vroeger, in je puberteit, nog wel eens kon hebben wanneer je iets uithaalde wat niet geheel door de beugel kon.

Enfin. De Dame overtrof onze stoutste verwachtingen: verval in haar mooiste vorm.

Tastbare melancholie…

 

(excuus voor wobbly filmkwaliteit; gefilmd met een prehistorische Nokia o.i.d. 😂)

Bij het betreden van de kapel vielen we beiden stil. Met een beetje fantasie hoorde je glasheldere klanken door de ruimte echoën, van muur tot muur: Mozart's faure In Paradisum, geproduceerd door katholieke en toch nog onschuldige kinderkeeltjes….

Het werd een fantastische dag.

Van de ene verbazing in de andere. En aan het einde van deze euforische ervaring konden we ons maar een ding afvragen… Hoe is het mogelijk dat men sloop van dit pand toelaat? Waar is de Werelderfgoedlijst als je hem nodig hebt?!?

(LEES OOK DEEL  TWEE)

 


↓ Galerij 1 (portrait) onder de streep ↓ | Galerij 2 (landscape → hier (opent nieuwe pagina))


Read more

Kasteel Mesen 2 (landscape)

♥ Mei It Famke Op Stap ♥

"We gaan het kasteel voor een gedeelte renoveren, dit renoveren zal gebeuren met de stenen van het gedeelte dat niet meer te redden is." (..) Maar ook: "Ik wil van geen redding meer weten: 'Het contract voor de sloop is getekend en bovendien is er geen maatschappelijk draagvlak om het kasteel te behouden."   – Burgemeester Geert Grepdon van Lede:


Afgelopen vrijdag ging (nu wél) een lang gekoesterde wens in vervulling: het digitaal vastleggen van datgene wat waarschijnlijk tot het mooiste Vlaamse Culturele Erfgoed gerekend mag worden … Kasteel Mesen in Lede, Belgie.


 

En hoe is 't in godesnaam mogelijk dat zo'n leugenachtige draaikontenburgemeester, tezamen met z'n laffe schepenen, besluit om alsnog dit historische juweel te laten plaatsmaken voor een, nota bene, betonnen serviceflat inclusief parkeergarage?

(Ik heb 't er al eens eerder over gehad: België is geen held als het gaat om cultureel erfgoed (excusez voor die paar Belgen die dat besef wél hebben) maar dat zal te maken met hebben met 't feit dat 't land al drie keer failliet is verklaard (of whatever)).

Oké, dat de beste man in z'n eentje niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor 't verval van Mesen -laat staan van België– is tot daar aan toe (daar heeft men in 1970 wel eventjes keurig voor gezorgd door procedurefouten in de monumentenaanvraag te maken om 't stelselmatige verval vervolgens aan de bureaucratie over te laten). 

Maar hoe kan het dat de macht over een kasteel wat dus al tien (!) eeuwen bestaat en vele oorlogen en generaties heeft doorstaan, bij één rechtspersoon komt te liggen, die slechts zes jaar -een vlek in de tijd- aan die macht is, komt te liggen?!? 

Je kan veel van die 'Ollanders zeggen, maar dat zou werkelijk in Nederland nooit gebeurd zijn!

Hoe dan ook. Het internet staat bol van de liefhebbers van dit pand wat ooit een kostschool/internaat is geweest, een jeneverstokerij, een suiker- en later een kali raffinaderij en een tabaksfabriek.

Eén van de mooiste en meest informatieve sites is deze die keurig laat zien hoe 't vroeger was maar maar vooral nú is. ( 1. | 2. | 3. | 4.| etc.)

 

(Gefilmd met een prehistorische Nokia o.i.d. en op driekwart snelheid gemonteerd, vandaar een chronische sloomheid in mijn stem en dito bewegingen 😅)


Tja. Wat kan ik er verder nog van zeggen?

De sloop vervolgt vandaag en uiteindelijk zal haar schoonheid, de schoonheid van Kasteel Mesen, slechts bewaard blijven in de herinnering van hen die het na aan het hart ligt.

Ik troost me met de gedachte dat wij waarschijnlijk de allerlaatste bezoekers zijn geweest die -bijna letterlijk- na tien eeuwen als laatste het licht hebben uitgedaan en de deur achter ons gesloten… 

(LEES OOK DEEL ÉÉN)

 


↓ Galerij 2 (landscape) onder de streep ↓ | Galerij 1 (portrait → hier (opent nieuwe pagina))


Read more