De Nokia is niet meer.
Naast praktisch on-nut (té kleine toetsen voor Neanderthaler-duimen, lo-res kwaliteit als je hi-res gewend bent), té groot formaat ("Ben je blij me te zien of is dat een Nokia 6600 in je broekzak?") en een hardnekkige bluetooth-connectieprobleem met de computert.
Collegaatje M. had er wel oren naar en toen was daar de Dag des Oordeels; afscheid.
Op de valreep nog fluks het toestel geledigd van alles, gerelateerd aan des Eamel's (701 sms-jes 1 voor 1 moeten verwijderen; tnx, Nokia! NOT!) om vervolgens tot de ontdekking te komen dat het geheugen een en ander aan verloren gewaande momenten prijsgeeft..
Kortom; telefoneske nabeelden van lang vervlogen tijden.
Zo.
Nu in bad.
😄
- Van bruggen en wegen en wolken;
- Van pizzeriaanse bakvissen en idem buurmannen;
- Van ongeschoren zelfportretten en adolescente bitches-in-dop;
- Van Pernissige filth en canned rainbows;
- Van mistige regen en gecremeerde canneloni's;
- Van dorpskermissen en weemoedige oudemannen-activiteiten;
- Van ex-en en idem stulpjes;
- Van patchkasten en betunnelde ochtendspitsen;
- Van ongeziene voetbalwedstrijden en geautomatiseerde kerstmannen;
- Van liftverveling en geparkeerde privileges (gna);
- Van Nederlands' Eerste Waterkering naar nog meer kerstmannen;
- Van nietszeggende reorganisatiebijeenkomsten tot compenserende sfeerlocaties;
- Van gekleurde woningen en onbewuste genomen;
- Van afscheid en hernieuwde kennismaking.
- Van gelukkige moeders, bevallige achterkanten en 'niet fysiek-edoch-mentaal-ontvallen' soulmates…
Dus naar de huisarts.
