“The eye altering, alters all”
– William Blake | 1757-1827
Alle goed adviezen ten spijt; ik krijg het niet voor elkaar. Al weken (wat zeg ik? Màààààànden…) ben ik bezig met project Broer-In-Houtskool.
Je weet wel; (oudste) broer dood en dientengevolge wil ik op de dag van zijn oorspronkelijk verjaren Ûs Mem en Deit een door moi gefabriceerd portret van broer hem schenken. Enfin, heb er zat over getwitterd en 'gedaan'.
Hoe dan ook.
't Portret schiet aardig op, op één ding na; dat verrekte linkeroog.
Week dat IRL al behoorlijk af van z'n rechter; op papier is het heulemaal een crime. Zo'n crime dat ik na 36 oogprobeersels, drie 6B potloden, twee gummetjes en een halve doos houtskool in staat ben het portret op te hangen in de kliko, hier achter huis.
Het rechteroog; geen enkel probleem. Hup, een paar minimalistische lijntjes ét voila; een bijna perfect gelijkende kijkert.
Maar de linker? Zelfs de hulptroepen weten een prachtig oog te fabriceren maar nog steeds ontbreekt de ziel. En rest mij niets anders dan me af te vragen; wíl dit oog wel vastgelegd worden voor den eeuwigheid?
Was ik maar postbode geworden (met alle respect voor postbodes, uiteraard)…
