Ik geef 't toe; het wordt wat eentonig als je niet into filmopleidingen bent zoals ik dat momenteel ben. Euh.
Helaas voor jou is dit mijn blog en dus hier is assignment five. 😉
De opdracht (in een notendop. In z'n geheel hier: 1, 2, 3): maak een filmpje van één minuut volgens vooropgestelde criteria. En zo geschiedde.
Vraag me niet waarom maar het eerste wat me te binnen schoot was een stop-motion van een pop die ik al heel lang in m'n bezit heb en die ik voor het gemak maar even Lilly genoemd heb. Dat heeft wat poëtisch, weet je.
Wegens het ontbreken van professionele middelen zoals acteurs en apparatuur zag ik me genoodzaakt een beroep te doen op familie, vrienden en collega's (dank allen!).
Desondanks, of misschien wel dankzij hen, heb ik er toch nog wat uit weten te persen; Lilly, pop in de herfst van heur leven, voelt zich vergeten en besluit een einde aan haar poppenleven te maken.
Toegegeven, 't is een beetje luguber, maar kijk waar 't Steven King gebracht heeft 😉
Het filmpje in z'n oorspronkelijke vorm was vloeiender, minder schokkerig, maar helaas was ik vergeten dat één en ander maar één minuut mocht duren. Gevalletje 'kill your darlings'. 🙁
Hoe het ook zij; de docente, in mijn ogen véél te mild in haar beoordeling, was het daarmee niet eens en besloot één en ander te beoordelen met een 99% (9.9)* Yeuj!
Op naar assignment 6, do a 30 second commercial shoot.
I have to admit; it's getting a bit of a bore when you're not into filmeducation as I am at this very moment. Oh, well.
Unfortunately for you, this is my blog so here's assignment five. 😉
The assignment (in a nutshell. The full description can be found here: 1, 2, 3); make a one minute movie by predefined criteria. And so I did.
The first thing that popped to mind was a stop-motion of a doll I have in my possession for a long time now and which I have named Lilly, for this occasion. Because it has a poetic ring to it, you know.
Due to the lack of professional means and actors I was forced to do an appeal to my family, friends and co-workers (thank y'all!).
Nevertheless, or maybe thanks to them, I've managed to squeeze something out of it; Lilly, doll in the autumn of her life, feels forgotten and decides to end her doll-life.
I admit, it's a bit lurid, but hey; look where it got Steven King 😉
The film in it's original form was less shaky and more fluent yet I forgot it had to be one minute and not a second more. Therefor I had to practice the principle of 'kill your darlings'. 🙁
Be that as it is; the teacher, who in my humble opinion was far too mild, decided to grade it with a 99% (9.9)* Hail!
Next: assignment 6, do a 30 second commercial shoot.
