"Zeg, Eamel; alwéér een stukske over je tuin?? Maak jij nooit wat mee of zo?"
"Nee."
Zo. Nu we dat uit de wereld hebben even het volgende: een stukske over mijn tuin. Hoera!
Melancholiek werd ik ervan, het dwarrelende blaadje, aldaar spartelend aan dat iele spinnendraadje. Weemoedig ook.
Ik moest denken aan de strijd die het gestreden moet hebben om maar niet van de moederstam gescheiden te worden. Een strijd die zij verloor. Als door een god gesponnen was daar het spinnendraad, wat als een metaforische navelstreng haar leven even mocht verlengen.
'Even' want niet veel later lag zij op de grond, anoniem, tussen haar gekleurde soortgenoten, op het slagveld van de herfst.
Haar strijd gestreden.
Het was nét daarvoor dat ik besloot haar gespartel op beeld vast te leggen.
Want ik moest denken aan de klassieker 'Les Feuilles Mortes' (=dode bladeren, vrij vertaald; 'Autumn Leaves'), en aan dat belegen 'My Way' van Paul Anka Frank Sinatra.
Ik bedacht een symbiose van voornoemde pennenvruchten met het gesproken woord, gelijkend een William Shatner die al parodiërend los gaat op Queen's rockklassieker Bohemian Rhapsody in die rare Arke TUI reclame.
Het is resultaat is een -voor u- wellicht saai filmpje waarin de ritmiek van 's mans vocalen ("My Way") een opvallend kloppend metrum vormen met de saxuele klanken van het vallend blad ("Autumn Leaves"). Bij dezen presenteer ik U dan ook, zonder enige gepaste trots; I Did It Autumn Leaves Spoken Mash-up Thingy.
(Het stille filmpje van bòven dit stukske heeft ook een muzikale evenknie. Voor deze verwijs ik u naar hier)
