Going back in time on the sounds of the nation,


 

2

Ze liggen al minstens sinds de jaren negentig in diverse schuren weg te kwijnen; het restant van een jeugdzonde.

Waar een ander keurig voor z'n uitzet spaarde, stak ik mijn zuurverdiende Douwe Egberts centjes in zeldzame maxisingles, obscure importplaatjes en een verdwaalde elpee.

Nadat ook ik niet ontkwam aan volwassenheid en mijn prioriteiten diende bij te stellen verdwenen de ooit zo gekoesterde schijfjes onder een laag stof om er pas nu onder vandaan te komen. Daarover later meer. 

Zoals het een puber betaamde was ik erg slordig met m'n spullen. 

 

 

Het idee dat als je dingen maar lang genoeg bewaarde het veel waard zou kunnen worden was mij volkomen vreemd. Carpe Diem en zo.

Dat ik daarnaast ook nog even, net als iedereen destijds, een heuse 'Drive-in Show' bestierde (lees: onderbetaald maar gratis drank = altijd dronken, vermiste platen en een bad rep) deed geen goed aan de zaak.

Gevolg, een angstbeeld voor de ware audiofiel; krassen, krassen, krassen.

Toen de cd zijn intrede deed, vinyl uit de gratie raakte en ik bovendien ging hokken met mijn eerste mevrouw, verdwenen circa 400 schijfjes in de schoot van mijn schuur want een zolder moest ik ontberen. Luldebehanger.

Zoals gezegd; het is nu minstens dertig jaar later, en ik was ze bijna helemaal vergeten tot ik afgelopen week, wederom op die lokale koopjespagina, de volgende advertentie tegenkwam:


Read more

Tussen Kitsch & Nog Meer Kitsch


 

Toegegeven; het navolgende balanceert op 't randje van De Goede Smaak.

Dat is, wanneer we er gemakshalve even van uit gaan dat er criteria bestaan die bepalen wat goede dan wel wansmaak is. 

Er is natuurlijk niets zo subjectief als juist dàt. Iets met 'beauty is in the eye of the beholder' en zo. Nu we dat gekaderd kunnen we verder.

Jelle werd een beetje eenzaam. Al jaren heeft ie alle hoeken, gaten en vensterbanken van dit huis gezien en altijd in z'n eentje. Hoewel hij, nét als zijn baasje, nogal graag 'op 'm zelf is', blijkt ook in zijn leventje sociale omgang een onontbeerlijk factor om gelukkig tevreden te zijn. 

–| Jelle |–

Intimiteit als onmisbaar infuus voor de geest, zeg maar. En dat slaat nergens op.

Enfin. Ik kijk bijna nooit op die koopjespagina's op Feestboek. Voornamelijk vanwege chronisch huisvrouwengezeik onderling maar bovenal een overdaad aan kinderkleding wat per rompertje een eigen bericht krijgt. 

 

 

Waarop vervolgens niemand reageert en moeders dwingt het bericht tot vervelens toe te 'uppen' tot uiteindelijk het bewuste kledingstuk bij het Leger des Heils terecht komt opdat 'we' er nog een net-niet-verdronken pasgeboren Somaliër blij mee kunnen maken. 

Enfin; zo niet gister.

Vooropgesteld; ook ben ik niet zo van de beeldjes. Beeldjes vertegenwoordigen voor mij Man Bijt Hond, Bij Ons In De Jordaan en Oh Oh Cherso.

Begrijp me niet verkeerd; voor alles een publiek. 't Is alleen niet zo mijn ding.

Maar soms, héél soms, kan ik de verleiding niet weerstaan; koop-jes-hoek.

En als die verleiding dan voor een paar centen bij je om de hoek wordt aangeboden kan het zo maar gebeuren dat je ineens twee afzichtelijk foute beelden in je tuin heb staan.
Voor twee tientjes.
In één koop.

En Jelle?

Het is dat 't niet kan maar ik zou toch zweren dat die halve Cupido een glimlach om z'n betonnen lippen heeft.

Goed. 

Verantwoord Fout heeft dus een nieuwe naam: Gurbe, Loltsje & Lobke* en het staat te shinen in m'n tuin.

 


Read more

Klein Waterlooplein. En zo


 

Het hiernavolgende is voor jou waarschijnlijk net zo boeiend als drie-keer-niks dus voel je niet bezwaard om, wanneer je de eerste rispingen van verveling voelt opboeren, jezelf ergens anders te begeven. Het is er tenslotte één voor mijn annalen.

Goed, nu jij en ik nog over zijn even het volgende.

Dit beeldverslag betreft een impressie door ondergetekende -tijdens dat Kleine Waterloopleingebeuren in ons deurp- in het gezelschap van enkele dames waaronder mijn mevrouw, mijn ex-mevrouw, ene Ruud (geen ex van me en geen mevrouw) en een dweilband-zonder-website, bij Pan Caffé.

 

Behalve het feit dat dat Waterloofeestje wat ons betreft gewoon weer rommelmarkt mag heten en vooral weer op Koningsdag moet mag plaatsvinden (en niet twee weken daarvòòr. Onzin), was 't best wel een dragelijke gezellige middag.

Wat mij betreft vijf ∗∗∗∗∗, dames. Doen we weer 'ns, okay? 😂

Nou, dat was 't.

Leuk, hè?

Nou!

Dag hoor.

 


Read more

Schildpad in de plomp


Doe ik m'n dagelijkse rondje met de honden, komen we bovenstaand exotisch exemplaar tegen: een ogenschijnlijk volledig ingeburgerde schildpad.

Badass chill en helemaal thug, met zunne kop in de warme zon, gesloten ogen, aan de rand van de plaatselijke vijver.

Ik weet niet hoe dat met jou staat maar ik kom dit niet iedere dag tegen. En ja, hij zal daar wel achtergelaten zijn door één of andere laffe onachtzame ex-eigenaar maar bijzonder blijft 't wel…

*ter illustratie van de authenticiteit van deze observatie hieronder zijn heroïsche ontsnapping vastgelegd op film.


Read more