Hoewel het Spui de dans een beetje leek te ontspringen wegens heul veel gemalen in de buurt, hoogwater schijnt nogal een dingetje te zijn de laatste tijd, ontkwam ook zij er niet meer aan, bleek uit empirisch onderzoek.
Niet dat we er naar óp zoek waren, ik bedoel: ik lig niet wakker van een overstrominkje hier of daar zolang m'n laminaat maar niet wegdrijft, maar feit blijft dat we aangenaam verrast waren door dit gegeven tijdens een spontane hondenwandeling want zoiets levert altijd leuke plaatjes op.
Nou is de term 'hoogwater' wellicht ietwat hoog gegrepen voor die overmaatse waterplassen -zeker voor Zeeuwse begrippen, denk 1953- maar dat 't over de kade kabbelt, dàt is hier al even geleden.
Enfin.
Heb je één zo'n overstrominkje gezien, heb je ze allemaal gezien, en dus vervolgden mevrouw en ik onze weg. Onderwijl nog wel wat fotootjes schietend van een boot, een jachthaven en enkele gevels zodat ik op dat vermaledijde Instagram ook nog 'ns wat te vertellen heb.
Om één en ander af te toppen tenslotte nog een filmpje gemaakt. Voor de geïnteresseerde; het water vooraan hoort daar niet te zijn; dat is kade. Toeristenbankjes staan over het algemeen bij ons niet in het water. Goed.
Wederom zo spectaculair als een pakje boter, dit berichtje, maar IK heb 't naar mijn zin gehad, evenals mevrouw, en de hondjes helemaal. Nu weer over tot de orde van de dag.
Oant sjen! 
