Duurde het de vorige keer nog vijf jaar voordat ik U attendeerde op alwéér een kunstzinnig artefact langs de A6, ditmaal heb ik mezelf bereid gevonden om dat al na minder dan een maand te doen want toevallig in de buurt.
We hebben het hier over Antony Gormley's Exposure, in de Lelystadse volksmond Poepende Man genoemd, ongetwijfeld vanwege zijn nogal 'ontlastende' houding.
Voor de liefhebbers: het 26 meter hoge beeld weegt zo’n 60 ton en bestaat uit 5.468 stalen balken, die met 14.284 bouten aan elkaar zijn gezet.
Deze ijzeren meneer bevindt zich overigens niet écht langs de A6. Sterker nog; hij zit in al z'n eenzaamheid z'n gevoeg te doen, heulemaal aan de andere kant van Lelystad, op een strekdam van de Houtribdijk, je weet wel; die dijk naar Enkhuizen.
Maar ik zeg maar zo; vanaf de maan ligt àlles op aarde dichtbij elkaar, dus ook een rijksweg en een veredelde elektriciteits mast. En dus voelde ik de noodzaak U ook even kond te doen van dit huzarenstukje van de hedendaagse kunst.
Goed.
Mocht u meer over deze hoop ijzer willen weten raad ik u aan hier even te klikken, alwaar Omroep Flevoland's Jord den Hollander U op geheel eigen wijze gewag maakt van de achtergronden van dit beeld.
Enfin.
De intentie was om, net als de vorige keren, een en ander visueel vast te leggen, 'opdat we nooit vergeten', bla, bla.
Zoals u hier kunt zien, is dat wel aardig gelukt. Verder niet heel erg spectaculair, hoor. Vooral nabeeldjes van een hoop ijzer, een paar bouten en moeren en dan nog wat arty-farty foto's met zonlicht en zo. Dat vinden de mensen leuk.
Nee, het werd pas écht interessant toen ik in de verte een mannetje ontwaarde, dat opvallend naar de blauwe lucht stond te staren.
Was het de zeldzame Ruigpootbuizerd ("Buteo lagopus") wat z'n onverdeelde aandacht kreeg? Een vallende ster wellicht? Of slechts een "Houden we het droog vandaag?"
Niets van dat al: de beste man bleek in het bezit van zo'n nieuwerwetse drone, je weet wel; vroeger heette zoiets nog een quadcopter of iets in die strekking.
En ineens ineens kreeg ik een epifanie.
En aldus besloot ik de stoute broek aan te trekken en vroeg hem of hij bereid zou zijn 'onze' poepende man van boven te filmen, want artistiek.
Arjan, zoals mijn nieuwbakken vriend zich voorstelde, vond dat in 't geheel geen probleem, echter wees hij mij erop dat een scherm ontbrak op z'n remote en het afwachten was wat voor beelden dat zou opsmijten.
Diezelfde dag kreeg ik ze al in de mail en ik moet zeggen; het viel me in het geheel niet tegen. Omdat 'gewoon' ook maar gewoon is, besloot ik er een videoclipje van te brouwen, et voila.
Volgende keer Het Polderhuisje? Sea Level wellicht? De tijd zal het leren.
