Hm. Lékker.
Langzaam ontwaak je uit een uitermate comfortabele slaap. De zon piekt door de kier van je gordijnen en verwarmt je gezicht. Lang geleden dat je jezelf zò uitgerust voelde. Helemaal ontspannen en ultiem tevree draai je je nog 'ns lekker om. Kostelijk.
Je bedenkt je net dat je je plafond wel weer 'ns mag witten.
En terwijl je zo mijmert voel je wat enig morninggas opkomen en besluit deze es flink te laten gaan. Moet kunnen; je bent tenslotte thuis. Niets en niemand om je iets van aan te trekken.
Pfffrrrrrtttttttt! doet het verstomde geluid onder je dekbed. Pfffrt.. en nog eentje om 't af te maken. Pffrt. Men moest 'ns weten daarbuiten; zo'n keurige vent als jij.
Farting of je leven ervan af hangt. Who cares!
Hup: nog één! En je geeft 'm nog een extra schwung: pppprrrffffftttttttt!!! Pffrt! Pfft!
"Pfoei," bedenk je je nog; "ben ik ff blij dat ik niet naast mij lig." En je moet hardop grinniken om je eigen grapje.Ha, ha, ha!
Anyway. Dàt gaf voldoening. Doen we vaker. Hmm.
Je draait je om. Om te voorkomen dat een en ander zich per ongeluk een weg naar boven baant wikkel je jezelf nog es stevig in je dekbed.
En dan … de schrik slaat je om 't hart.
Een paar grote azuurblauwe kijkers kijken je aan. "Gadverredamme..", mompelt ze; "wàt. ben. jij. een. goorlap."*
Euh. Oh ja….
*Uiteraard volledig fictief, deze anekdote.