Ik heb niks met drum-and-bass.
Sterker nog; 't is, in mijn bescheiden beleving, een muziekstroming voor RedBull-addicts, borderliners en notoire ADHD'ers.
Maar net als met alles waar ik een hekel aan heb verschijnt er every-once-in-a-while zo'n juweeltje waar je simpelweg niet om heen kan.
Zo ook nu: Believe Me van Blu Mar Ten. Nooit van gehoord maar 't is -contradictio in terminus- slow, chill en tige noflik (da's Fries voor 'lekker!') maar dan vooral (of juist) in combinatie met de meegeleverde video: een (studentikoze) slow-mo wereld waarin alles ogenschijnlijk stil lijkt te staan.
Kortom: als dit de nieuwe definitie is voor drum-n-bass zeg ik: doen!