Famylje

Aujourd'hui, il y a une semaine

 

De familie te logeren want alweer veels te lang gelee dat we elkaar hebben mogen omarmen.

Weliswaar min of meer een week later dat ik onderstaande foto's heb geplaatst -ik moest me mentaal voorbereiden- maar 't is de gedachte die telt, zullen we maar zeggen. 😂

Jullie mogen weer eens komen, hoor! Niet te vaak, men kan ook overdrijven, gewoon één keer per jaar net als altijd, maar dan toch desalniettemin vooralsnog.

Volgende keer fondue? 😅

 

 

De famylje útfanhûs, want al wer fjisten te lang lyn dat wy inoar omearmje mochten.

Wol min of mear in wike letter dat ik ûndersteande foto's pleatst ha –ik moast my mentaal ynstelle– mar 't is de gedachte dy 't telt, sille wy mar sizze. 😂

Jimme meie wer komme, hear! Net te faaks, men kin ek oerdriuwe, mar gewoan ien kear per jier krekt as altiid, mar dan toch lykwols foarearst.

Oare kear fondue? 😅

 

Read more

60 Jier Deit op Mem

Ûs Deit & Mem wiene earjuster 60 jier op mekoar. Da's in hiel ein.

Dit bliide feit moast fansels fierd wurde. En om dat te foar mekoar te krijen hie ik as selsbeneamd kampagnelieder fan de famylje it foartou nommen om ien en oar yn goeie banen te leiden.

Soks begjint fansels mei media oandacht: gemeente belje, it lokale Sufferdsje en ek waard der iensidich besletten gjin oermjittich feest te organisearjen want it mei neat kosje wy bliuwe fansels beskieden.

It wie de kranteman dy besleat dat ús mem har webside ek noch efkes ekstra oandacht nedich hie. De Fryske Carmiggelt. 😂

Ons Deit en Mem waren eergisteren 60 jaar op elkaar. Da's een heel end.

Dat heuglijke feit moest natuurlijk gevierd worden. En om dat te bewerkstelligen had ik als zelfbenoemd campagneleider van de familie het voortouw genomen om een en ander in goede banen te leiden.

Zoiets begint natuurlijk met media aandacht: gemeente bellen alsook het lokale Sufferdje en ook werd er besloten geen eenzijdig uitbundig feest te organiseren want het mag niks kosten we blijven natuurlijk bescheiden.

Het was overigens de krantenman die besloot dat ons moeders' website ook nog even extra aandacht nodig had. De Friese Carmiggelt. 😂

Read more

Gjin gerop en gjin geklei,

Op is op en wei is wei...

En doe wie hja wei, syn Honda CM400TA + (1980). 
Ferjou my, Tsjeard.

–  (Benieuwd of iemand het tjeaster-egg nog ziet in bovenstaand filmpje.
En Hij Zag Dat Het Goed Was 😇)  –

Read more

Chim Chim Cher-ee

Het moet op een ordinaire vrijdag geweest zijn, ik weet dat nog goed, want het was vorige week.

We kijken de film Saving Mr. Banks, 'mijn lief' 🤢 en ik, ondanks dat ik m'n twijfels heb als ik de plot lees; een Disney-film over het ontstaan van een Disney–film… Mwèh*

*Disney = zuuropwekkende moralisme

Enfin. 

De film begint en gelijk gaat het mis; ik kén die intro!

En ineens: BAM!

Stel je voor: ik ben een jochie van twaalf, dertien jaar. Ergens in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Het is zondagochtend vroeg, iedereen slaapt nog. Ik zit als een mini-kleermakertje in mijn Schotse-ruit-pyjama wederom illegaal in Deit's platenkast te grasduinen. Het duurt niet lang of mijn oog valt op een verzamel-LP van The New Christie Minstrels; The Greatest Hits. Helemaal ontroerd van (kinder)liedje 'Chim Chim Cher-ee' wegens vermeend melancholische majeur (geen idee hoe zoiets heet) en maar ook het, daarentegen übervrolijke 'Green Green', met Barry –Eve Of Destruction– McGuire's onmiskenbare bouwvakkersstem."

Terug naar de film.

Of het nou kwam door voornoemde herinnering, de roerige tijd waarin we nu leven, het intro-gedichtje -voorgelezen door Colin Farrell's zoetgevooisde timbre-, het breekbare achterliggende pianowerkje, de sfeer van de beelden an sich, de gevolgen van mijn chronische vermoeidheid of juist àlles bij elkaar -geen idéé- maar op dat moment schiet ik he-le-maal vol. 😭

Niet van verdriet, welnee, maar wél van een gezonde dosis weemoed ende melancholie. 

Nét als toen ik de melodie voor het eerst hoorde, binnen de veilige kaders van mijn jeugd (maar dat wist ik toen nog niet).

Hoe het ook zij; dat ik er dertig jaar later achter moet komen dat mijn oh, zo geliefde 'Chim Chim Cher-ee' uit het brein van Mary Poppins' auteur Helen Lyndon Goff P.L. Travers ontsproten is en niets heeft van doen met The New Christie Minstrels, beschouw ik dan maar als een smetje op een verder memorabele herinnering.

Of ik geef gewoon Walt Disney de schuld. Ik had toch al een hekel aan 'm.

Read more