Okay, okay; hij's alweer oud. Maar desondanks boet(d?dt?) ie niet aan schoonheid in. Sterker nog; according to moi is dit waarschijnlijk toch wel een van 's werelds mooiste commercials ooit gemaakt.
Hoewel ik er al een tijdje geen lid meer van ben, kreeg ik gister de Bright weer eens in de bus. Een leuk maar absoluut niets toevoegend blad aan datgene wat er al is: internet. Echter bevond zich midden in het schrijven een ceedeetje wat waarschijnlijk een product van en voor marketingdoeleinden bedoeld is; een schijfje van Sony. Ter vermaeck ende reclame voor de Bravia, Sony's nieuwste tv-vehikel.
Naast de reguliere kijk-es-wat-een-mooie-tv-koop-mij-blabla ook de bijbehorende commercial. En nog leuker; the making of. So. Dus voor hen die de Bright niet hebben, Sony niet kennen, de commercial nog nooit gezien hebben of, jawel, hem nog gewoon es ff willen zien: tsjek it out.
Update 5 feb 2016: filmpjes staan tegenwoordig natuurlijk ook op de Youtubes.
En ineens komt daar een nummerke voorbij wat absoluut niet past binnen de hedendaagse norm van op-een-ritme-pratende-negerts-donkere-medemensen, bling-bling, gierende gitaren en koud geproduceerde synth-geluiden.
Wel een Dido-achtige tune in de stijl van een jaren-zeuventig–Thijs van Leer (de backingvocals in dit geval) in een wonderlijke combinatie van Bouzouki-getingeltangel met een vette bass.
Geen nummerke ook wat zich mag scharen in de Galerij der Groten maar wel zo ongeveer de halve dag in je kop blijft hangen en er met nog geen tien paarden is uit te slaan. Ter kennisgeving.
Not a bleedin' idea waar ik deze ben tegengekomen maar grappig zijn ze!
Althans; de inhoud is bijzonder veelbelovend.
Vadim Draempaehl's Yeah! The Movie testfilmpjes van/met afzichtelijke ende hilarische gedrochten (buiten Amazon Woman om, die is lékkerrrr).
Erg benieuwd wanneer we dit afgemaakte kunstwerkje mogen aanschouwen (nooit, bleek later. RED.).
En euh.. de filmpjes zijn kort. Véél te kort. Een repeat misstaat hier niet (onbedoelde rijm).
