God, ik word oud.
Fysiek alleen maar mooi natuurlijk; mentaal daarentegen een probleem. Fietsend langs die terrasjes kun je jezelf nog maar één ding afvragen; waar zijn die tijden gebleven?
De tijden dat je, zowel op vrijdag als zaterdagavond, en soms zelfs op de donderdag, gebeld werd/iemand belde met de vraag hoe laat we 't deze nacht gingen maken (de vraag of we gingen was niet eens im frage).
Eenmaal afgesproken kon de voorpret beginnen.
Je had jezelf die middag in 't nieuw gestoken; cool shirt, shorts en idem luchtje. In het proces tot vervolmaking van je Goddelijke Verschijning begeleidt door P. Cowley's bewerking van Donna's muzikale gehijg. Motto die avond; Als je haar maar goed zit.
And off we went: chickhunting.
Zelfs toen werd er al gechilled, al heette dat volgens mij toen anders. Zorgeloos ook. Flirten tot je een ons woog, met wisselend succes.
Had je geluk, belandde je de volgende morgen met je tong in de mond van één of andere onbekende dame, rammelend aan d'r huig. Was je minder fortuinlijk, vond je jezelf volkomen laveloos enigszins aangeschoten, hangend met je hoofd in een emmer in de schuur van je ouderlijke huis. But, oh, what fun we had!
Maar nu…. Tegenwoordig breng je tijd voornamelijk door aan je pc. Avond aan avond klik, klik, klik. Muziekje hier, blogje daar. Chat-je, mailtje. Om ineens tot 't besef te komen dat 't wel een hele trieste manier is om je leven uit te zitten door te komen.
Waar zijn die tijden gebleven? Dat je écht lol had? Je verheugde op weer een avond vol verrassingen?
Het lijkt inmiddels eeuwen geleden. Ik kan wel janken.
