Filmpke
De Âlde Man en de See
Harde Woei Me Anus
De berichten waren nog wel zo veelbelovend; daken van huizen, dui-zen-den zeesterren en overmaatse schelpen op 't strand, spontaan opstijgende mensjes én golven van minstens drie meter (oké, die laatste bedenk ik erbij want wishful thinking). Een storm die z'n weerga niet kent. Dat was even gelee!!1!
En dus bedacht ik me de avond ervoor; waar anders dan aan het strand kun je golven zien? Want dat schreeuwt om vastgelegd te worden op des eamels beelddinges!
In eerste instantie was het plan om vroeg op weg te gaan naar Hoek van Holland maar internet vond dat geen goed idee; omgewaaide vrachtwagens, dikke files en wat dies meer zij en dus besloot ik mezelf gister naar Rockanje te begeven. Ook leuk.
"Rockanje ligt aan een baai. Daar waait 't niet." gaf mijn mevrouw me nog wijsneuserig mee maar helaas; je bent én man én Fries en da's een dubbele handicap en dus was dat een advies tegen mijn dovemansoren.
Enfin.
En zo kon het zomaar gebeuren dat ik gisterochtend een beetje beteuterd gedesillusioneerd stond te staan aan het kabbelende water van Rockanje. Aan een baai. Want geen wind. Want een baai. 😡
Oké, toegegeven; een dag later vind ik nog steeds zand in lichaamsholtes waarvan ik het bestaan niet eens wist, maar feit blijft dat de golfjes hooguit twintig centimeter waren, zeesterren in geen velden of wegen te bekennen waren, er geen mensjes voorbij kwamen vliegen maar ik wél afstand heb moeten doen van enkele van mijn tenen wegens verregaande staat van Ischemie.
Maar goed; omdat "als 't niet ken zoals 't mot, mot 't maar zoals 't ken" restte mij niets anders dan wat plaatjes te schieten van die abundante zandbak en er terloops nog even een kek filmpje van te fabriceren.
Hoera!
En dat.. dàt was de 'beruchte' storm van 18 januari in het Jaar Des Heeren 2018. En hoe was jouw dag? 😢
Op een doordeweekse dinsdag
Zomaar Een Wandeling Door Het Pittoreske Oud-Beijerland
Hoewel het Spui de dans een beetje leek te ontspringen wegens heul veel gemalen in de buurt, hoogwater schijnt nogal een dingetje te zijn de laatste tijd, ontkwam ook zij er niet meer aan, bleek uit empirisch onderzoek.
Niet dat we er naar óp zoek waren, ik bedoel: ik lig niet wakker van een overstrominkje hier of daar zolang m'n laminaat maar niet wegdrijft, maar feit blijft dat we aangenaam verrast waren door dit gegeven tijdens een spontane hondenwandeling want zoiets levert altijd leuke plaatjes op.
Nou is de term 'hoogwater' wellicht ietwat hoog gegrepen voor die overmaatse waterplassen -zeker voor Zeeuwse begrippen, denk 1953- maar dat 't over de kade kabbelt, dàt is hier al even geleden.
Enfin.
Heb je één zo'n overstrominkje gezien, heb je ze allemaal gezien, en dus vervolgden mevrouw en ik onze weg. Onderwijl nog wel wat fotootjes schietend van een boot, een jachthaven en enkele gevels zodat ik op dat vermaledijde Instagram ook nog 'ns wat te vertellen heb.
Om één en ander af te toppen tenslotte nog een filmpje gemaakt. Voor de geïnteresseerde; het water vooraan hoort daar niet te zijn; dat is kade. Toeristenbankjes staan over het algemeen bij ons niet in het water. Goed.
Wederom zo spectaculair als een pakje boter, dit berichtje, maar IK heb 't naar mijn zin gehad, evenals mevrouw, en de hondjes helemaal. Nu weer over tot de orde van de dag.
Oant sjen! 
En toen was het winter
Let It Snow-ho-ho
Verder niet zo heel bijzonder, dit stukske; sneeuw hebben we tenslotte allemaal gezien, vandaag.
Maar 't feit dat het al even geleden is dat er überhaupt iets van dat witte goedje naar beneden kwam is wél een postje waard, me dunkt.
Tel daarbij op dat 't (hopelijk) één van de laatste updates is inzake mijn tuin en het zou bijna een schande zijn om er niet over te schrijven.
Anyhoe.
Vanmorgen voor de leut even m'n statief voor het bovenraam geplempt, Iphone erin, iMotion timelapse-appje aangeslingerd ét voila; enkele uren later een beeldend verslag van vallende sneeuw op een dijk in ons Oud-Beijerland onder begeleiding van Vivaldi's Four Seasons, Second Movement (Winter), Largo.
Je weet tog.
Enfin. Wat ik zeg; niet erg bijzonder maar 't is er tenslotte weer één voor de annalen.
